Kamer 5. Twee bedden, lockerkastjes, een fancy persoonlijke tv en een lieve kamergenote. Persoonlijke service, af en toe brengen ze wat, af en toe tappen ze wat van me af. Het kan slechter. Sloffende mensen met veel baxters, allemaal even mager, dat moet ik erbij nemen. Mijn kamergenote bekijkt het alles gelukkig zoals ik. Soms is het beter niét te sociaal te zijn, en gewoon op je kamer jouw leven te leiden, al is het een ander leven dan je altijd had gedacht. Er is nog zoveel naast de behandeling. Er zijn slechte dagen, maar ook goede. En misschien kan ik inderdaad niet meer wat ik eerder kon, maar misschien kan ik wel meer genieten van dingen waar ik niet meer van genoot? Dingen waar ik geen tijd voor had?
Ik hoop ten volle dat ik, als ik hier dan door de gang moet sloffen, mager, grauw en grijs en misschien met weinig haar, tenminste slof met een glimlach. Of een begin van glimlach.
Slaapwel. Ik start mijn nieuwe leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten