woensdag 27 maart 2013

Zwart

En toen stond de wereld stil. Een jaar na het overlijden van mijn moeder aan de gevolgen van darmkanker, duikt het K-woord opnieuw op. Bij mezelf. 32 jaar pas. Een diep gat opent zich. Eerst leek het nog redelijk banaal, een beginstadium, niets om ons teveel zorgen over te maken. Maar na de eerste scan sloeg de nachtmerrie keihard op ons in: uitzaaiingen naar de lever. Een volgende scan wacht woensdag op me. Het is heel moeilijk om te geloven dat me, gegeven de omstandigheden, een positief bericht gegeven zal worden na deze scan. Ik hoop het. Ik hoop zo erg dat ik aan een behandeling kan starten, zonder in de 'slechtst' mogelijke positie te verkeren. Ik weet niet waar ik anders de moed moet gaan halen.
Voorlopig staat mijn blik vooruit. Een heel klein beetje vooruit, want ik wil alleen maar dag per dag de dingen bekijken. Verder kijken verlamt. Als ik ook maar een seconde durf denken aan wat zou kunnen zijn, stort alles in. Dus dat probeer ik niet te doen. 
We hebben al stappen ondernomen: de ikea is geplunderd om boven een knutselkamer in te richten. Een schommelstoel siert de living. Dinsdag koop ik nieuw behangpapier die aan de living een vrolijk tintje moet geven. Het moét helpen om een positieve blik te kunnen bewaren in omstandigheden waar eigenlijk geen goede kant aan is.
Over twee weken gaat hummeltje naar school. Ik weet niet eens of ik hem zal kunnen brengen en halen. Of ik energie zal hebben om naar hem te luisteren of hem op te vangen. 
Vanaf nu is er alleen nog vandaag. 





zaterdag 16 maart 2013

Het grote bed

Het zijn korte nachten, sinds de kamer van Hummeltje er zo uitziet: 



's Avonds gaan slapen, lukt na een week al beter. De truck is om hem, als hij blijft opstaan, terug te leggen zonder ook maar iets te zeggen, en zonder kusje (vooral dát).  Maar 's nachts staat hij op. Eén keer, twee keer, drie keer ... Ik ben een redelijk wrak. Ook 's middags is slapen geen deugd meer. Resultaat na een paar pogingen is dit:



En dit was na al een gedeeltelijke opruiming...
Het is natuurlijk allemaal nog nieuw, en hij is ook wat verkouden. Het komt dus vast wel goed. Hummeltje heeft trouwens zelf een excuus in petto als hij stout is: "tja, B peuter", zegt hij dan. Tellen kan hij ook al. Dat gaat als volgt: één, twee, djieee, boooosj, wiijjjf, ..." Je zou bijna denken dat wij altijd boos zijn, maar dat is helemaal niet zo, en hij is doorgaans écht wel lief.

Hebben jullie ervaring met uit bed kruipende peuters? Hoe pakken jullie dat aan? En waar vinden jullie tijd voor jezelf als de kindjes 's middags niet gaan slapen? Doen jullie 's middags dan de 'nuttige' dingen, of zijn jullie dan altijd met de kindjes bezig? Hij speelt overigens heel mooi alleen. Ik weet dan niet of ik hem best lekker laat spelen, of toch ook nieuwe dingen aanbied. Als hij mooi alleen speelt,  belonen we hem door even met hem mee te spelen, maar soms is dan nét het mooie spel gedaan).  Dus: laat maar komen, die tips voor peuters!

zondag 3 maart 2013

Zomaar

Een quote die blijft hangen, zomaar:

"Kijk vooral naar wat je niet ziet."

Ik zou de vooral weglaten, en er ook van maken. En ik zou het vooral toepassen op mensen. En niet op vlinders en bloemen en de kleine gelukjes. Maar toch. Kijk naar wat je niet ziet. 

Snuffeltijd

Gisteren een heerlijke avond beleefd bij een vroegere studiegenote. Iemand die je een estheet zou kunnen noemen. Ze geniet van schoonheid in het leven, in dingen, in haar woning, in kleding, in kunst in al haar vormen, in de liefde. Iemand die ook veel snuffelt in woonboekjes, tijdschriften en daar knipsels uit bewaart als inspiratie. Iemand die in dat opzicht wat gemeen heeft met mij. De gesprekken waren gezellig en bijzonder inspirerend. Ik schreef tal van nieuwe inspiratiebronnen op. Winkels, merken, boekjes, plaatsen waar je lekkere thee kan vinden, nieuwe cd's en noem maar op. Of zelfs tips om je partner niet te verliezen in de drukte van onze energiebom in huis. 
Om maar een paar dingen te vermelden, in willekeurige volgorde:
Thelma en Louise
Winkel Munt in Mortsel
Van Hassels,
Bel
Orla Kiely
A.Puur
Espoo.be
Lucy has a secret
Revolution thee
Martine de Kok
Door mij aangevuld met
Jan Swerts
Jonas Winterland
The Boney King of Nowhere
Midlake
Al de blogs die ik volg
Deens.nl

stijlkaart.nl
Ferm Living
First Aid Kid
De nieuwste van Axelle Red
Maar ook heel inspirerend: de Kringwinkel, Swiet (ja inderdaad, mijn naam is niet origineel, ik beken), de plaatselijke verfwinkel, uiteraard pinterest en hopelijk binnenkort veel rommelmarkten.


Over Martine de Kok moet ik wat kwijt. Ik heb het beloofd nadat ik een gratis exemplaar van de eerste full cd overhandigd kreeg, maar vind het ook echt de moeite waard.  Martine de Kok heeft talent!  Doet soms wat (veel) denken aan de beginjaren van Boudewijn de Groot of Herman van Veen ('opzij opzij opzij', dat ik overigens heel goed vind),  maar 't is toch ook heel anders. Het ene nummer raakt de lachspier, het andere gaat dieper. Luister maar eens naar 'plaatselijk verkeer', de titelsong. Of wat vind je van deze quote: 'zij zag het niet zitten, maar hij stond erop'. Goed gevonden, toch? Maar wat bij me vooral bewondering opwekt, ze doet het allemaal zelf. Muziek schrijven, spelen, de tekeningen maken voor de cd-hoes enzovoort. Dit maakt haar website ook heel aantrekkelijk om eens in rond te snuffelen.


Verdorie, een lijst neerpennen is zo gevaarlijk. Want nog voor ik zal afsluiten, zullen er weer honderden noemenswaardige kunsten en inspiratiebronnen in mijn hoofd opspringen. Dingen die mij meer raken dan wat hier is opgesomd. En uiteindelijk kies ik nog het meest voor oude en doorleefde dingen die ik per toeval ergens helemaal ander tegenkom. Zo heb ik vandaag nog kleuren gekozen voor een oude ladenkast die straks boven moet pronken. Ik vond hem achtergelaten in de straat van mijn kot.  En ik heb een bankje uitgetekend voor in onze hal. En kleuren gekozen voor de ikea fotokadertjes in de living. En nieuwe foto's in deze kadertjes gehangen.


Enfin... er is wat lente in mijn hoofd.