dinsdag 28 juni 2011

rijen rijen rijen in een wagentje

Dat is wat we de komende dagen gaan doen. Een tochtje door Frankrijk, met langere stopplaats in Mirpoix en Perpignan. Ik stel me voor: lavendel, zonnebloemvelden, auto met open koffer, frigobox, campingstoeltje, Frans brood en kaas, muziekje, zon zon en zon, en marktjes, boeken, lekker eten, keuvelen, lachen, zingen, ... genieten! En een beetje dubbel genieten, want wie weet is dit ons laatste reisje met ons twee? Wanneer we terug zijn, op de Franse nationale feestdag om precies te zijn, zullen we weten of we ooit voor een hummeltje mogen zorgen. (al hoop ik dat pleegzorg het verlossende telefoontje overmorgen voor ons in petto heeft ...). Off we go!

zaterdag 25 juni 2011

wat ik kan doen wanneer ik nergens zin in heb maar me toch verveel

- naaien/naaimachine leren kennen
- stoffen kiezen voor kussens
- cd's/cd-doosjes opruimen
- ondkruid wieden
- gras maaien
- handleiding piano lezen ('t is een digitale)
- piano spelen
- gitaar spelen
- kat borstelen
- met kat naar dierenarts
- boek lezen
- niets doen

dinsdag 21 juni 2011

een avond teveel

Zei ik ooit al dat ik, hoewel chaoot in hart en nieren, alles geregeld wil hebben? Ik ben een beetje 'alles of niets'. Chaos of pure orde. Op stand één of stand nul.  Lukt het niet perfect, dan begin ik er niet aan. Maar op een dag stel je vast dat dat niet haalbaar is. Soms lukt iets maar een beetje, maar dan kan je daar best ook blij mee zijn. 't Is maar triestig anders. Ik wilde vanavond de beetjes van het werk wat bijwerken. Zit een avond alleen thuis en dacht in alle rust bij te werken, voorop te werken en terug wat orde op zaken te stellen. Het idee dat ik morgen met een iets legere bureau van start zou kunnen gaan, gaf rust die ik hoognodig heb (getuige de vele slapeloze nachten). Maar dat was buiten mijn pc gerekend. Ik raak maar niet in het systeem. Foutje van de systeembeheerder bij een recente omschakeling. Toeme! Ieder normaal mens zou nu blij zij met de vrijetijd die zich daardoor aandient, maar mij geeft zo'n onverwachte tijd alleen maar verwarring. Dat is mijn geregeld stukje. En ik kan de puzzel niet snel herleggen. Dus dwaal ik wat rond op het net, en facebook (toch maar weer gestart). En je kan al raden, ik had het beter niet gedaan. Al weken probeer ik mamavriendin van enkele posts geleden wat tijd te vragen voor belangrijk nieuws, maar het lukt niet. Zelfs geen rustige minuten aan de telefoon. En waar zit ze nu? Inderdaad. Op facebook. En ik ook. En ze 'zegt' niets. Want zo ver zijn we intussen. Het water is diep geworden. De confrontatie moeilijk. En ik ben even te teleurgesteld om er nog veel in te investeren.
Ach, ik heb nog een hele avond voor me. Manlief is naar een concert. Werken lukt niet. (leve het computertijdperk!) Ik kan maar beter écht ontspannen. Waar stond die hometrainer ook weer?

zondag 19 juni 2011

ikea-en

Manlief en (vooral) ik ergeren ons al enige tijd dood aan onze zelf gefabriceerde dressing-met-veel-te-weinig-ruimte-en-nauwelijks-hangkasten (een samenraapsel van onze oude kleer- en andere kasten). En ergeren is niet leuk, dus we hebben een oplossing gezocht. In de Ikea, dat kon je wel raden.  Een dressing-met-voldoende-ruimte-en-wél-veel hangkasten, it will be. De dozen liggen opeengestapeld in de garage, en het puzzelen kan van start gaan zodra schoonbroer-lief er tijd voor heeft. Nu we toch in de Ikea waren, hebben we (heel stiekem, heel voorzichtig) ook een babykleerkastje gekocht. En een commodekastje (zonder commodestukje, daar moeten we nog voor terug). En een kist voor speelgoed. Hebben we dan iets aan te kondigen? Nee hoor. Noem het een impulsieve vreugdeopwelling na ons laatste gesprek pleegzorg, dat in mijn oren positief klonk. En het idee in mijn heel verre achterhoofd dat, als pleegzorg toch nog mis zou gaan, we binnen veel aantal jaren de kastjes toch nodig hebben. Zucht. Als ik dit nu lees, lijk ik wel zot. Een kamertje maken, terwijl je nog niets weet. Terwijl er nog geen kindervreugde in het vooruitzicht is. Mmm ... Voor de logés dan maar? 

zaterdag 11 juni 2011

toen waren we nog met twee, 205 en een stuk of 20

Veel gebeurd, weinig geschreven. Dit wordt dus een lang relaas ...
We waren nog met drie. De onfortuinlijke koppels in onze vriendenkring die ongewild nog niet in kinderland vertoeven. (voor zover we weten, natuurlijk). En nu zijn we nog met twee. Voor de volhouders onder jullie: zo'n 5 jaar heeft het geduurd, dus als ik het iémand gun. Prachtkoppel overigens! En, niet door er even niet aan te denken en het los te laten en meer van die wondermiddeltjes (op de duur ga je denken dat je't allemaal voor niets doet). Nee hoor, mét medische hulp. Het loont dus wél. Eigenlijk mag ik er nog niets van zeggen/schrijven, want het is nog gigantisch pril, maar als tegenprestatie zet ik tegelijk alle duimen en tenen in de lucht om nog al die maanden ten volle mee te duimen, ook voor het nog steeds onfortuinlijke koppel. En jullie.  Het nieuws is eigenlijk een opsteker van formaat voor al wie moed zoekt om ermee door te gaan. Moet je weten dat wij net ongeveer de knoop aan het doorhakken zijn om ermee te stoppen. (ja, nu al, ik heb volgens mij geen 5-6 jaren draagkracht hiervoor over) En dan hoor je dat... Het kan lukken. Je moet gewoon volhouden. Zucht ... Maandag en dinsdag heb ik rondgelopen op lemen benen, om het even heel zielig voor te stellen. 
Maar ... gelukkig zijn er telkens nieuwe dagen ... zoals donderdag. Als achtergrond: Om medische redenen waren wij bij voorbaat uitgesloten voor buitenlandse adoptie. (Het zou het proberen waard zijn om in België 'geschikt' verklaard te worden, maar no way dat buitenlandse diensten ons ooit een kindje zouden toewijzen, sic). Heel voorzichtig hebben wij gepolst bij binnenlandse adoptie. Is het de procedure waard, of zou ook daar het medische luik aan het einde een doodsteek kunnen geven? Wel, sms'je 11 u 's morgens, manlief: er is geen enkel probleem! men heeft al het vertrouwen in ons als koppel, dus we kunnen volledig gaan voor de selectieprocedure. Voilà! Nummer 205 voor het jaar 2011, maar nu écht in de running. Ik heb voor het eerst in mijn leven een heel glas champagne leeggedronken, dit zegt genoeg.
En dan nog even een update over pleegzorg, want ook dat loopt nog. De cursus zit erop. Ontzettend boeiend, en als je't mij vraagt ook best verplichte literatuur voor op scheiding staande ouders. Echt, dit is leerrijk, in alle opzichten. En nóg meer hebben we er zin in, in dit avontuur. Er volgen nu nog enkele gesprekken, en dan gok ik (en hoop ik) dat we midden juli iets weten. In het beste geval zitten we vanaf dan met zo'n 20 in de 'poule' pleegouders, en is het wachten op een telefoontje. Moet het gezegd dat wij spannende maanden tegemoet gaan?
Oh ja, en voor de creatieve zielen onder jullie: vandaag gaat de naaimachine binnen en in september start een naaicursus, zowaar bij ons om de hoek. This week rules!

zaterdag 4 juni 2011

Helpdesk

Iemand een idee hoe ik mijn volgers op mijn blogpagina kan tonen?

snurfen

Ik snurf (surf en snuffel) nogal graag tussen websites voor kinderkleding, babykleding, beddengoed en zo. Noem het een beetje een afwijking, want voorlopig kan ik er niet veel mee doen. Maar als het nodig is, weet ik het alleszins meteen te vinden. En... deze collectie vind ik écht de max: Lilybalou (zie de collectie via hun facebookpagina: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.169456536438405.52243.134031936647532). Helemaal mijn ding. Ik zou de hele collectie meteen in huis halen. (Voor als manlief dit leest, ik méén dit natuurlijk niet helemaal, want misschien is de prijs ook de max).
Nog leuke sites: de kleine zebra, mevrouw de uil, moonkidsstore, noordt, retrokids ...
Heerlijker nog zou zijn om het zelf te kunnen maken. Ik zou er gisteren aan beginnen, maar de naaimachine heeft het begeven (nog voor ik van start kon gaan). Die moet dus eerst naar de naaimachinedokter, en dan begin ik er écht aan.

woensdag 1 juni 2011

als de kat van huis is ...

... moet ik mijn weg toch wel even zoeken ...
Manlief is op lang weekend met goede vriend S. Ik vind het super dat ze dat doen. S. zal een druk leven krijgen (kindje en bouwvergunning in aantocht), en stiekem hopen wij dat voor ons hetzelfde geldt. (althans het kindje; bouwvergunning is al verzilverd.) Dus het is zo'n beetje het laatste tripje dat verder gaat dan center parks en de kust.
Het is de eerste keer dat ik een aantal dagen alleen thuis ben. Ongeveer een uur nu, en ik weet er me al geen blijf mee. Kan ook wel aan moeheid liggen (de kat heeft heropvoeding nodig. Miauwen hoort niét 's morgens om 6u30, net zo min als tegen onze slaapkamerdeur krabben.)
Wat zijn de plannen? Naaimachine uittesten, lakentje proberen te maken (er moest maar eens een wieg komen ooit), daarna kussensloop. Muziek maken, soapserie volgen, familiebezoek, trouwfeest, gras maaien, lezen en niets doen. Ik begin alvast met het laatste.