woensdag 29 januari 2014

maak er eens een potje van

... met wat plakfolie en een leeg blik erwtjes, bijvoorbeeld. Een potje voor mijn (nog zeer bescheiden) verzameling vintage knopen. Een prachtige reden voor veel bezoeken aan de kringwinkels. Dat potje moet toch vol geraken, niet? 



Voor een veel-appels-etende vriendin maakte ik een appelzakje. Met dank aan de handige handleiding van Hilde@home (http://hildeathome.blogspot.be/2013/05/het-appelzakje-de-handleiding.html). Het zakje valt een beetje klein uit, maar er zijn ook kleine appels natuurlijk.


Het begint stilaan een traditie te worden: de geboortekaart-body. Deze vond ik zelf super leuk om te maken. 


En als ik het geboortekaartje niet ken, moet er maar iets verzonnen worden. 


En dan een projectje dat heel lang op zich heeft laten wachten.  Het lag maandenlang half afgewerkt in mijn knutselkamer, maar is nu eindelijk af; de pyjama voor Hummeltje. Intussen is hij er al bijna uitgegroeid, maar het kan nog net. Poseren paste niet in zijn planning, dus echt duidelijk kon ik het niet fotograferen.


Voor het verhuisfeestje van een vriendin mocht ik ook op zoek naar een cadeau in seventies-stijl. Bezoekje aan de kringwinkel leverde een oranje-bruin stofje op (een oud gordijn) en enkele kommetjes. De kommetjes vulde ik met snoepjes die ons bomma (en misschien ook die van de vriendin) vroeger altijd in huis had (toegegeven, de snickers en co horen er niet bij). En met het stofje stikte ik mijn eerste kussensloop met paspelband. Eindelijk dat paspelspook overwonnen! Met de uitleg van Mina Dotter een fluitje van een cent. (http://polkadotjes.blogspot.be/2011/01/tutorial-voor-een-kussensloop.html)


kringloopschatten


Wie kent ze nog? De Arabiertjes!


Eindelijk een paspeltje durven gebruiken. Dank je Mina Dotter!


We zijn ook weer volop ons huis aan het afwerken (zoals altijd dus). Grotere en kleinere dingetjes. En zo vond ik dit leuke kadertje. Omdat ik nogal een grote collectie gedichten, teksten en leuke prenten heb, is dit een ideale wissellijst. Gevonden in de Hema. 



 Het is bijna evaluatietijd in Leuven...



En tenslotte nog een foto van mijn nieuwe keukenrek. Ik zocht een tijdje naar de echte cubix-schuifjes, maar moest toen toegeven dat ik daar niet echt plaats voor heb. Gelukkig kwam een Zweedse meubelketen met een handig namaakexemplaar. Een koffie- en theehoekje, zeg maar. Dat doet er mij aan denken dat ik zin hebben in een theetje. Nog even voor ik Hummeltje van school ga halen. Schol! 






vrijdag 24 januari 2014

Controleartsen - een ras apart?

De brief ligt weer in de bus. Bezoekje bij de controlearts. En al weet ik dat dat nodig is, en nuttig is en belangrijk is om fraude tegen te gaan, het voelt toch vreemd aan. Als hij al mijn verslagen leest, is er toch niet veel discussie over mijn situatie? Ik zou willen dat het anders was, en dat ik met volle moed en al mijn energie weer aan de slag zou kunnen. Er is zelfs weinig dat ik liever wil. Met een (relatief) gerust gemoed terug in het gewone leven stappen. Maar het is nog niet mogelijk en nog minder aangeraden. Maar goed, het is niet dat wat mijn benen leem maakt bij het zien van de brief. Het is die vorige ervaring, september 2013. Enkele weken na de eerste grote operatie en na het kersverse nieuws van de nieuwe plekken in mijn lever. De controlearts had mijn verslagen nog niet ontvangen en moest me dus op mijn woord geloven. Nog niet mobiel na de ingreep, chemo in het vooruitzicht, nieuwe letsels, nieuwe operatie. Niet bepaald een verhaal dat je graag uit je duim zou zuigen. Sic. Hij wilde me toch onderzoeken. En wat dacht hij te zien? Een tumor in mijn lever? Mijn schrale huid? De kale plekken in mijn haar? De wondjes op mijn vinger?  Mijn buik dan maar. Het litteken. Indrukwekkend blijkbaar, want mijnheer doktoor vond het nodig om het even na te meten. 25 à 30 cm, fijn om weten. En dat was de controle. Ik mocht weer naar huis met goedkeuring van de arts. Met de zekerheid dat mijn litteken aanzienlijk was (dat had ik zelf ook wel gezien). Deze keer loopt mijn litteken wat schuin. Benieuwd wat hij daarmee gaat verzinnen. 

woensdag 8 januari 2014

Kiekeboe

Hier ben ikzelf weer. Nog even vanuit de ziekenhuiskamer, maar wel met een gezonde tint en met de eerste wandeling in de benen. 
Ik zal een van de komende dagen de eerste 2014-lucht kunnen inademen. Met een diepe zucht, een brede glimlach en veel hoop. Het ontwaken in een nieuw jaar voelt nog een beetje vreemd aan. Het feestgedruis is volledig aan me voorbij gegaan. Maar niet getreurd, dat halen we in. Eerst thuiskomen bij mijn lieve mannen. Geniéten van thuis. En dan, stilaan terug aan de slag gaan met wat achterstallig knutselwerk. Het huis verder afwerken. De slapeloze nachten in het ziekenhuis heb ik gevuld met inrichtingsplannen. (En die moeten er dan snel komen - zo ben ik). We hebben rekken besteld voor in de gang. (om schoenen, sjaals, mutsen, tassen van de dag snel achter te kunnen laten - een mens is fundamenteel lui zei iemand me ooit, en ik kan voor mezelf beamen). We kochten een ikeakast met prachtige pootjes onder (pootjes van http://www.prettypegs.com/, die je kast een hele nieuwe look geven). Ik wil er nog deurknopjes voor bestellen. Ik plan een paar aanpassingen in de keuken. En dan hoop ik eens een uitgebreid fotoverslag te kunnen maken.
Maar niet voor ik uitgebreid mijn mannen in de armen heb gesloten. Lucht heb ingesnoven. Mijn eigen dorp heb gadegeslaan. Thuis zijn. 

zaterdag 4 januari 2014

De eerste stapjes

Vandaag heeft ze de eerste stapjes gezet en wel voor de overbrugging van de afstand tussen bed en toilet. En dat ging al behoorlijk goed. De laatste pijnpomp werd vandaag ook afgekoppeld.
Ze heeft nog één wond drainage slang en die doet nog wel moeilijk. 't Is te zeggen: daar loopt nog steeds wat gal langs naar buiten wat wijst op nog een "lek". Het verbetert elke dag (en de doktoren voorspellen ook dat dit zich vanzelf herstelt) maar het stelt wel haar ontslag uit het ziekenhuis uit. 
"Zonder complicaties ben je na 5 à 6 dagen thuis", had de chirurg op voorhand gezegd. Maar mét complicaties..? 
De eerste dagen zal ze dus nog niet naar huis kunnen. Bezoek kan en wil ze nu wel graag krijgen, dus bij deze een bescheiden oproep aan iedereen met tijd en zin voor een tripje Leuven...

Hummeltje is vandaag ook op bezoek geweest: op het bed zitten bij mams, beetje prullen met het TV systeem, een keer (of twee) op de bel duwen om de "pléégster" te roepen, een spuitje krijgen van de "plééger" en zo trots als een gieter zijn...jawel, het was weer dolle pret. Hummeltje was superflink en mams heeft er een ferme dosis energie mee opgedaan.

En nu moet mams maar snel Hummeltje thuis komen bezoeken.

Manlief

woensdag 1 januari 2014

Moeilijk en pijnlijk, maar gelukt

Hier nog eens de echtgenoot...a.k.a. "manlief". Gelukkig nieuwjaar iedereen!

De operatie is afgelopen maandag gebeurd, duurde een 3-tal uren en was (volgens de chirurg) erg lastig wegens verstrengelingen etc. waardoor het stuk te verwijderen lever moeilijk bereikbaar was. Maar wél geslaagd, en dat moeten we natuurlijk horen.

Het verblijf in de "ontwaak kamer" was wel weer heel erg pijnlijk. De pijn kon moeilijk onder controle gebracht worden en ze hebben dus flink wat verdovende medicatie toegediend. Vandaag heeft ze nog steeds 2 pijnpompen, maar waarschijnlijk zullen die nu wel snel afgebouwd worden.
Vooral het litteken en de buikspieren zijn blijkbaar heel erg gevoelig / pijnlijk.

Kortom: de ingreep is gelukt, nu duimen voor een vlot herstel!

Manlief
(ik was het bijna vergeten ;))