dinsdag 21 februari 2017

comfort food, euh ... snoep

Het gevaar van je veel beter te voelen dan voorheen, is dat een mindere dag ook meteen opvalt. En het leek even zo een mindere dag te worden. Ik had een ijler hoofd en werd aangezogen door onze - oké, best gezellige - zetel. Dus ik keek een aflevering spoed 24/24 (asof ik nog niet genoeg in het ziekenhuis vertoef) en besloot daarna het tij te keren. Ik zocht een iets-of-wat-verantwoord brownierecept en ging aan de slag. Mixte nog een vers sapje terwijl de brownie stond te bakken en deed de deur open voor onverwacht en hartelijk bezoek. Ik zocht David Gray in mijn zeer beperkte spotify-lijst en trok een minder slobberige tui over mijn nek. Missie geslaagd, want ik voel nu lente door het open raam en ga er buiten wat van inademen. Met een stukje brownie natuurlijk.


maandag 20 februari 2017

Hoe ik me voel?

Mensen vragen me hoe ik me voel. Meestal zeg ik dan 'best goed'.  Maar eerlijk? Ik weet het niet zo goed. Fysiek lijk ik me prima te voelen, met nu en dan eens schele hoofdpijn of een ander niet te grote kwaal. Daar ben ik al heel blij mee. En ik geniet van herwonnen energie. Maar of ik me ook écht zo optimistisch voel, dat durf ik niet bevestigen. Gelatenheid lijkt me een betere omschrijving. Of misschien duw ik wat weg en wil ik nu even niet teveel diepe gedachten hebben. En dat is goed zo. Dus laat me maar gewoon doen. Energie voelen. Dingen ondernemen, klein en groot. De kat honderd keer van mijn laptop duwen. En alleen doen waar ik écht zin in heb. 
Niet dat jullie nu wijzer zijn.  Maar ik ook niet. Wijsheid is ook niet alles. 

maandag 6 februari 2017

Kringwinkelvondst deel zoveel

Voor de feestdagen ga ik altijd (lees: nog méér dan anders) snuisteren in de kringwinkel. En ik heb het me nog niet beklaagd. Voor hummeltje vond ik er dit heerlijk knutselpakketje van Fischertechnik. Voor hem bleek het nog wat moeilijk om in elkaar te knutselen, dus ik mocht mee genieten. Ideaal om het zoveelste griepdagje voor hummeltje wat op te leuken. En .. het werkt ook écht! 




zaterdag 4 februari 2017

Brug nummer één: check!

De eerste brug is genomen: tijdens de toediening van mijn nieuwe chemo, kreeg ik géén allergische reactie. Juij! De voorzorgsmaatregelen waren talrijk. Ik voelde me prima verzorgd en men was op alles voorbereid, maar het was gelukkig nergens voor nodig. 
Ik krijg elke week een baxter met een 'mabje' (zoals ze dat op de dagzaal zeggen), een of ander versterkend chemoproduct of zo (?), en dagelijks moet ik vier tabletjes innemen. Voorlopig voel ik er nog niet zoveel van, behalve de steeds aanwezige te vlotte stoelgang. Ik moet dus weer goed aan het drinken gaan, en dat lukt gelukkig ook nog. 
Dat hummeltje geveld is door een goede griep, helpt me wel in het rustig wennen aan de nieuwe behandeling. Het is voor ons namelijk nogal een zeldzaamheid om hem zo rustig te zien ... Alleen zijn mondje is 's morgens nog niet door het virus geïnfecteerd, wat een heerlijke woordenstroom en tal van glimlachjes oplevert in de vroege ochtend.

Het zijn dus gezinnige dagen hier. Gewoon lekker samen niets doen en iets doen. Veel knuffelen en vertroetelen. En misschien de speelhoek voor de zoveelste keer nog eens verder afmaken.

We hakten een tijdje geleden ook voorlopig de activiteiten-voor-hummeltje-knoop door. Hij gaat nu paardrijden in een speciale omgeving, waar men gewoon is te werken met bijzondere kindjes. Tijdens de eerste les mocht hummeltje kennis maken met de rustige pony, en er was een klik! Ik mocht alvast een tweede afspraak maken, en dan mag hij echt op Balou gaan rijden. Ik hoop dat het een vaste waarde kan worden voor hummeltje. Want hoe je het ook draait of keert: een connectie maken met dieren; het is zijn kracht! En als die dieren dan ook eens helend werken voor zijn emoties, dan kan het alleen maar meer kracht geven.

Prettig weekend!