vrijdag 28 maart 2014

Zomaar gelukkig

Ik stond op met een goed gevoel. Uitgeslapen. De eerste zonnestralen piepten door het slaapkamerraam. En onze grote zonnestraal kwam ons opgewekt aanmanen op te staan. Wat kan een dag toch heerlijk zijn. Ik bracht Hummeltje bakfietsgewijs naar school, bleef nog gezellig tetteren aan de schoolpoort en ging met een glimlach huiswaarts. Daar deed ik het voorbereidende werk voor mijn spinazie-fêta-taart, en ik sneed al wat worteltjes voor de damesavond. Soms kan kokerellen toch zo ontspannend zijn. Als je tijd hebt. En goedgezind bent. En de herinnering aan de leuke dagen met mijn zus - als ik kook, kijk ik naar het schilderij van Hummeltje dat haar vriend maakte -  zijn een kers op de taart. 
Ik zou graag met de fiets gaan winkelen, maar met de drukke avond voor de boeg, is dat niet het beste idee. Als compensatie ga ik wat bloemen halen. Een instant-lentegevoel zal zich dan ook van mij meester maken. 
Dat gebeurde gisteren ook. Tijdens de pensioenreceptie voor een (nu ex-)collega. Mijn buurman op het werk. Hij moest door mijn kantoor stappen om naar zijn dienst te gaan. Af en toe maakten we dan een praatje. Of hij verraste me met leuke anekdotes, waar ik nog vaak aan zal terugdenken. Het is fijn dat ik nog deel mag uitmaken van de collega's. Dat ik niet vergeten ben na een jaar gedwongen thuis-zijn. Maar het geeft ook kriebels. Ik zou zo graag terug écht deel uitmaken van het personeel. Samen iets bereiken. Samen ergens voor gaan. Ach ja... laat ik maar niet teveel treuren. En samen gaan met mijn lieve gezin. De lente lacht naar ons.
Je hebt niet veel nodig om gelukkig te zijn. 

dinsdag 25 maart 2014

Wat doe je?

Wat doe je als je 3,5 jaar oud bent, en er liggen grote blokken isomo in de garage? En mams is in die garage aan het opruimen, en jij moet je in stilte bezig houden. Dan hou je je in iets mindere stilte bezig. Dan neem je de sleutels, waarmee mams het fietszadel hoger had gezet, en ga je aan de slag. En je laat anderen opruimen, uiteraard. 




En wat doen mams en paps wanneer ola (= de opa-naam voor mams haar papa) een dagje wil babysitten? Dan gaan ze voor het eerst in héééél lange tijd een dagje winkelen in mams haar oude studentenstad Antwerpen. Dan zoeken ze de leukste straten op (Nationalestraat, Kammenstraat, en de kleine verbindingsstraten waarvan ik de naam niet ken) en gaan ze snuisteren. Dan kopen ze losse hemdsblousen en losse broeken, omdat mams in het voorjaar de zon zoveel mogelijk moet vermijden. Dan botsen ze op een woon- en kledingwinkel vol Scandinavisch design (moose in the city. En ook leuk, maar nog niet bezocht: espoo). En dan dromen ze ervan deze ooit in huis te halen:



stoel Hay 'About a chair' (foto van www. espoo.be)


stoel Hay 'About a chair' (www.moose-in-the-city.com)


stoel Hay 'About a chair' (foto van www.misterdesign.be)





mand-tafel Fermliving (www.moose-in-the-city.com)

En dan kopen ze in die andere mooie woonwinkel (www.tafelvanamandine.be) dat 'pronkkastje' dat de hal kan opfleuren met een wisselende tentoonstelling van allerlei prullaria (of een vaasje met bloemen) waar ze nu geen plaats voor vinden.



Kastje (Ferm living) moet tegen de rechter muur komen hangen, 
met daarnaast een kunstwerkenkader van Hummeltje, 
een klein rekje en/of spiegel en een bord met snoephartjes in. 
Ik heb het in mijn hoofd, maar de uitwerking laat nog op zich wachten.


Iemand overigens geïnteresseerd in onze huidige stoelen? Ze zitten fantastisch goed, maar wij dromen van wat nieuws... 



vrijdag 21 maart 2014

Over bloemen en muziek en dromen

Wat een heerlijke dagen hebben we achter de rug! Hoewel mijn kinesist beweert dat mijn darmen helemaal onder stress stonden (en ik inderdaad een gespannen buik voelde), vind ik toch dat de chemo zich deze week  behoorlijk koest heeft gehouden. Ideaal om te genieten van het heerlijke lenteweer. En of we dat deden! 

We gingen wandelen met de tractor. Hummeltje is duidelijk geïnfecteerd met het ik-hou-van-bloemen-gen. 


Hij ging dan ook bloemetjes plukken in onze tuin. Ik kreeg ze cadeau met de boodschap: 'gefeliciteerd'. Ik ben niet jarig en heb deze week nauwelijks iets gepresteerd, maar dat doet er niet toe. Hij zei het zo mooi. Net zoals veel, trouwens. Hij maakt weer sprongetjes voorwaarts, en blijft zoveel lachen. Fantastisch toch? 


Omdat ik ideeën blijf verzamelen voor als ik ooit eens terug achter de naaimachine kruip, kocht ik de tweede 'La maison Victor'. Een mooi, maar weliswaar duur, boekje. Ik vind de modelletjes mooi, modern. Doet me wat denken aan de Scandivische eenvoud, en daar hou ik van. En zo blijf ik dromen van mijn zelfgemaakte kleren. (Waarvan er nog steeds niet één is afgewerkt...) 




En dit wilde ik zolang al eens doen... Vandaag kreeg ik de ideale gelegenheid: twee verschillende sokken aandoen. Voor de Werelddownsyndroomdag. Omdat mensen met het downssyndroom de wereld kleurrijk maken. En omdat ze een zonnetje zijn, zelfs op deze druilerige regendag. 
Ik vind het eigenlijk heel leuk. Denk dat ik het gewoon nog eens doe. 




En dan ... last but not least... Woensdagmiddag maakte ik er tijd voor. Een uitje met mijn papa. Naar een winkel vol heerlijke dingen. En één nog heerlijker exemplaar. Van mij nu. Een tweedehandse, maar voor mij lekker nieuwe gitaar. Eentje om mezelf te begeleiden bij het zingen. Hij speelt zo mooi. Lekker vol. En de gebruikssporen vind ik wel iets hebben. Een grote droom wordt een beetje werkelijkheid. Het heeft mijn hele week gekleurd. Bijna net als mijn sokken. 






maandag 17 maart 2014

Lekker, gezond en mooi

Ik ontdekte een heerlijke, maar oh zo gevaarlijke website. Allemaal pure, eerlijke producten, en daar heb ik een zwak voor. Vooral tijdens die vele momenten dat ik me (alweer) voorneem om gezond (lees biologisch) en meer suikervrij te eten. Ik  snoep veel te veel tussendoor (die paaseitjes!!), en ben altijd opnieuw op zoek naar gezondere snacks die mij van de chocolade kunnen afhouden. Zou ik ze bij deze gevonden hebben? Ik heb alvast een lange lijst 'wanted'-producten geselecteerd. Er staan ook een RVS-bewaardoos en een niet lekkende en niet geurende drinkbeker voor Hummeltje op de lijst. Het lijkt wat duurder, dus ik ga me nog even beraden over alles. Kwestie van manlief ook te vriend te houden, want sinds ik het webwinkelen heb ontdekt, is het gezinsbudget drastisch geslonken. Laten we vooral de website in het geheugen bewaren. Voor als ... of ooit ... of gauw. 


foto beginpagina

vrijdag 14 maart 2014

Dromen

Ik droom. Ik droom vaak. 's Nachts en overdag. Over zovele dingen. Zoveel te doen. Soms lijkt het alsof ik het allemaal nu moet doen. Omdat er geen later meer zou zijn. Ik dacht lang dat ik droomde van iets, maar gisteren werden mijn ogen nog eens geopend. Die ene grote liefde die er altijd was. Die nooit verloren zal gaan, maar enkel af en toe in de koelkast belandt. Muziek maken. Folk. Zingen. Maar ik mis die ene vibe. Die vibe die me voortstuwt. Die me weghoudt van altijd dezelfde deuntjes en tokkels. Die zorgt dat ik nieuwe dingen leer. Dat ik vooruit kom. Dan ga ik naar de muziekwinkel en probeer ik nieuwe gitaren uit. Dan kijk ik voor de zoveelste keer naar de box die ik nodig heb om een gitaar en zangmicro in te pluggen. Of mijn piano. Dan bedenk ik dat ik wil kunnen opnemen. Muziek delen om zo een stimulans te krijgen om beter te worden. En dan kom ik thuis en zakt de moed me in de schoenen. Omdat ik niet zie waar te beginnen. Omdat ik dan bergen was zie, een kookpot die me aanstaart, stof en spinnenwebben. Het is zo fijn om dat zelf weer te kunnen doen. Maar toch ook een beetje moeilijk, dat moéten.  En dan zie ik ook de zon buiten. En mijn kast met duizenden stofjes. Het blad van mijn kinesist met mijn tai-chi/yoga oefeningen om me rustig te maken. En dan komt er niets van. Droom weer in de kast. Twijfel over wat ik nu écht wil. Ik moet toch eens een keuze gaan maken, en érgens voor gaan. Zo hangen tussen veel zonder iets te doen, dat gaat wegen. Dus ik plan een huiskamerconcert van de folkband die me altijd weer vrolijk maakt. En ik bedenk dat ik die avond zelf ook iets wil spelen. Dat ik daarvoor moet oefenen. Dat het leuk zou zijn om dan een goede pianoklank te hebben. Uit goede boxen. En een zangmicro misschien? En een goede gitaar. En ik droom ...  dat ik op een dag een linkje naar mezelf kan maken: 

donderdag 13 maart 2014

Technisch defect 2

Er staat al drie dagen een bericht te wachten met de woorden 'het eerste lentegevoel is ... '. Dan moeten foto's volgen. Maar mijn fototoestel wil weer niet aan de computer gekoppeld worden. We hebben nochtans eindelijk een nieuw kabeltje. Nog even geduld dus.

dinsdag 4 maart 2014

Carnaval/kleedjes

Mijn eerste kleedjes-maaksel is een feit! En ik kan me geen beter model voorstellen dan het jongste van mijn lieve petekindjes:


Misschien toch wat aan de korte kant? 
Stofje ooit op een stoffenbeurs gekocht. 
Knoopjes gekozen uit de massa die ik kreeg van een lieve oppashulp.


Omdat ik de fluodingen uit de winkel maar niks vond (als je er tenminste geen fortuin aan wil uitgeven), was ik zo zot om voor Hummeltjes eerste carnavalsoptocht van de school zelf een clownspakje te maken.  Hummeltje vond er helemaal niets aan, of toch nadat hij zijn geschminkte zelf in de spiegel had gezien. Gelukkig bestaat er zoiets als toeters. Lekker veel lawaai maken. Hummeltje weer blij. Wij wat minder, nu hij de toeterdoos in de kast ook heeft ontdekt...



Nu ik de sterretjestechniek 'pikte' van de pleegouders van broertje, 
kan ik ook eens frontfoto's plaatsen.

Ik ging mee met de bakfiets om de allerkleinsten op te pikken, zodra de beentjes niet meer meewilden. Mijn front op foto vind ik minder fraai, dus de bakfietsmams zetten we er zo op. Wie goed kijkt, ziet Hummeltje nog huppelen. Even later zat ie met 3 andere clowntjes te rusten in de driewielige bezemwagen.


Met paps ging Hummeltje voor het eerst aan het tuinieren. Hij zaaide vier  (kers-) tomatenplantjes. Dat hij dagelijks de plantjes mag sproeien, vindt ie heerlijk. Ah ja, want knoeien met water, dat mag anders nooit (binnen). 



Et voilà, de eerste resultaten! 

En voor wie mij niet geloofde toen ik schreef dat onze living doorgaans niet zo opgeruimd is, hier het bewijs. Deze foto werd getrokken nadat al een deel was opgeruimd, jawel... Heerlijk toch? (Soms)