donderdag 29 augustus 2013

Knutseloogstje

Toen het tijdens mijn herstel goed met me ging, heb ik af en toe niet stilgezeten. Niet dat mijn activiteiten zoveel voorstelden, maar een kleine knutseloogst is er toch uit voortgekomen. Ik had een paar collega's een overzicht beloofd. Bij deze:



Voor de intussen al 3 maanden oude Eva. Gebaseerd op haar geboortekaartje



Detail aan de achterkant 

Als cadeautje ziet het er zo uit. Papier gevonden bij 'vlinders in de buik'





Nog een pot vol koekjes. Er hoort nog een kaartje bij met het recept: alles in een kom doen, boter en ei toevoegen, bolletjes op een bakplaat leggen, bolletjes plat duwen en bakken maar (in't echt wordt het iets gedetailleerder uiteengezet)


Een rompertje voor het toekomstige baby'tje van een vriendin van een vriendin. Ik vind de tekst super goed gevonden en wil hem, mits toestemming, ook nog gebruiken.   


Nog een zakdoekhoesje. Ik wil een hele serie hiervan maken met allerlei verschillende stofjes. Het is eenvoudig om te maken, en blijkt een leuk cadeautje voor Jan en alleman. 


Theeblikjes bekleed met plakfolie (plakfoliewebshop.nl en tafelzeil.com)


Voor de volledigheid ook even de bovenkant tonen



fruit - of koekendoosjes voor Hummeltje met folies van dezelfde webshops.


Zodra ik terug op de been ben, wil ik de volgende lijst nog afwerken:

- nog een rompertje geluk  
- turnzakje voor het petekindje van manlief
- nog een paar turnzakjes
- een serie zakdoekhoesjes
- een pyjama voor Hummeltje (ik heb prachtige blauwe velours liggen en rood-wit gestreepte tricot)
- een cadeautje voor een baby'tje dat binnenkort geboren wordt
- kussenslopen voor onze bovenverdieping
- een winterrokje voor mezelf
- een paar winkeltasjes voor mezelf
- prikbord van knutselkamer bekleden
- trapje van knutselkamer bekleden
- knutselkamer verven
- oude meubels pimpen voor de bovenverdieping
- t-shirt van Hummeltje herwerken (maar 't zal te laat zijn, want is met korte mouwen, en gaat volgend jaar wellicht niet meer passen...)
- longsleeve en hoodie maken voor Hummeltje
- winterkleedje maken voor mijn petekindje

Ik zal me niet vervelen wanneer Hummeltje naar school is. Zeker niet nu ik ook nog aandacht wil besteden aan een gevarieerde lunchbox voor Hummeltje, en lekkere dineetjes voor ons drie. 
Om maar te zeggen dat die vervelende klxxxpijn snel moet verdwijnen, zodat ik als een volwaardige mams naar de schoolpoort kan, eten kan kopen, eten kan maken, mezelf kan amuseren en blij en goedgezind een uitgeput Hummeltje kan opvangen. Voilà!


woensdag 28 augustus 2013

I have a dream

Ook ik heb een droom. Wellicht even onbereikbaar dan deze van de fantastische beroemde voorganger, 50 jaar geleden. Dat ik dat domme K-woord ooit ga kunnen bannen. En al de bijhorende kwaaltjes en kwalen eveneens. En het slechte nieuws dat er zo vaak bij hoort. Ik kreeg vanavond het vreselijk droevige nieuws dat mijn eerste en oh zo lieve en moedige kamergenote zondag is overleden. Ze zat zo vol levenslust. Was zo innemend vriendelijk. Zo optimistisch en zo meelevend. Ze maakte een indruk op me die me niet meer losliet. Het moet plots ongelooflijk snel zijn gegaan, want een tijdje geleden zag ik haar nog stralen. Het is zo droevig. Maar ook heel beangstigend. Het kan ineens heel snel gaan. Het is soms niet te controleren. Wat als dit mij overkomt? Ik durf er niet aan denken... En nog minder aan het verdriet van wie achter blijft. Ze had zo'n lieve vriend. Ik leef met hem mee...
En het was al niet mijn dag. Vanmorgen werd ik even helemaal terug naar af gebracht. Het ging nochtans heel goed gisteren. Te goed, zo blijkt nu. Ik wandelde te ver, of deed iets te veel. Gevolg: gekwetste buikspieren en opnieuw een kwetsuur aan mijn tussenribspier. Lees: ik kan niets meer. Niet rechtstaan, nauwelijks stappen, niet goed liggen, op dit ogenblik zelfs niet praten. Manlief wordt er boos van. Ikzelf vooral moedeloos. Maandag gaat Hummeltje voor het eerst naar school. Het was mijn streefdoel om hem zélf naar daar te brengen en zelf te komen halen. Om een échte mams te zijn. Het zal niet (alleen) lukken. Ik zal hulp nodig hebben. Ik zal niet die mams kunnen zijn die ik wil zijn. Ik baal. Ik ben verdrietig. Maar ik moet weer verder. Misschien gaat het morgen beter.

woensdag 21 augustus 2013

Knipoog

Het K-woord heeft veel clichés. En er zijn er ook veel van waar. Dat je het woord niet graag uitspreekt bijvoorbeeld, laat staan neerpent. En dat je een grijs-grauwe teint krijgt van de chemo, maar dat zelf niet ziet. Ik zie nu pas dat ik weer roze ben. Moeilijk eten en magerder worden, ook dat. Pijnlijke vingertoppen, aften in de mond, en meer van die kleine dingen. En haaruitval. Gelukkig niet alles, maar mijn al niet weelderige haardos is toch meer dan behoorlijk uitgedund. Ik voel me vaak een oud vrouwtje, zeker nu ik nog steeds wat krom loop door de wonden in mijn buik. Maar er is, zoals altijd, hoop! Ik zag het maandag, toen ik me mooi wou maken voor het verjaardagsfeest van mijn schoonpapa. Voor het eerst sinds maanden durfde ik nog eens mascara boven halen. De laatste keer was dat wat misgelopen, nadat ik ontdekte dat ik maar een paar wimperhaartjes meer over had. Er was meer 'gat' dan wimper. Niet dus de voorbije maandag. Ik had zowaar een hele rij wimpers op elk oog staan, waar ik gewoon net als vroeger een laagje mascara over kon draperen. En ook mijn wenkbrauwen hadden wat opsmuk nodig. Niet bijtekenen deze keer. Nee, wegdoen was de boodschap! Lang geleden dat dat nog nodig was. Op mijn hoofd zie ik nog niet veel verbetering, maar het ziet ernaar uit dat dat er ook aankomt. Ik heb nog een paar weken tot de nieuwe chemokuur begint. Een paar weken om weer meer mezelf te worden.  Wat kijk ik daar naar uit!

donderdag 8 augustus 2013

Allemaal Nijntjes

Als je veel/lang in het ziekenhuis ligt, en (in tegenstelling tot de laatste opname) wel uit de voeten kan, dan kan je knutselen. Precies wat ik deed tijdens mijn voorlaatste verblijf in het UZ. Ik nam flockfolie mee, een mesje, een onderlegger en ideeën. Zo kwam ik thuis met allemaal Nijntjes. 




In mijn goede week sloeg ik een bende t-shirts in in mijn favoriete Nederlandse winkel voor baby- en kinderspul, en daarmee ging ik aan de slag. 



Er werden pakjes van gemaakt met een kaartje erbij. En deze gaan nu op de post. 


Omdat ik nog een paar extra vriendjes blij wil maken, volgt nog een tweede ronde. Maar daarvoor moet ik eerst terug naar de t-shirtenwinkel... Wordt dus vervolgd!

zondag 4 augustus 2013

Eenvoud

Nu manlief zijn mooie intermezzo heeft afgerond, wordt het tijd om deze draad weer op te nemen. Uiteraard niet zonder mijn schat een welgemeende dankjewel toe te werpen voor zijn onderhoudende schrijfsels. Het is nog maar eens gebleken dat hij mijn gevoelens perfect kan weergeven, ook al had ik ze zelf in minder dan twee woorden vertaald. Een mooi huwelijk? Zeker!
Het heeft weinig zin om het relaas van de voorbije twee weken nog eens te doen. Dat ik onnoemlijk blij ben niet meer in dat plakkerige ziekenhuisbed te liggen, vat de boel wel samen, denk ik. En dat ik thuis overmand werd door stilte en ruimte. En dat ik ons huis en de tuin weer zo mooi vond! Eens mens raakt soms te snel gewoon aan mooie dingen. 
De tijd heeft voor mij wat stilgestaan. Het lijkt of de zomer 's nachts voorbij is geslopen, en ik haar heb gemist (al lag ik nachtenlang wakker). En toch stond het leven niet stil, zelfs niet voor mij. Een uiterst belangrijke operatie heeft plaatsgevonden natuurlijk, maar er was nog zoveel meer. Hummeltje heeft zijn pampers aan de haak gezwierd en gaat fier als een gieter op het potje. Zoals bij alles heeft hij zijn tijd genomen. Maar hoe! Eens de knop omgedraaid, is ie volledig omgedraaid. Het hoeft geen betoog dat mams apetrots is op haar grote jongen. Nu is hij helemaal klaar om in september zijn eerste stappen in de school te zetten.
En er gebeurde nog meer. In mijn knutselkamer bijvoorbeeld. Onze lieve buren hebben alle Zweedse meubels in elkaar gepuzzeld en opgehangen. Er zijn alleen nog een likje verf nodig en wat haakjes in de muur om het af te werken. Ik heb gekozen voor een overdaad aan kleur en versiering. Ik wil dat de kamer ontploft van creativiteit! In mijn hoofd zitten nog een overvloed aan projectjes, maar die zullen nog even geduldig aan de zijlijn moeten wachten. Ik kan niet veel. Zitten en liggen en hangen. En heel af en toe een wandelingetje maken in de tuin of een boterhammetje smeren. Dan hebben we het gehad. Maar wat niet is, zal nog komen en wordt met jullie, hopelijk snel, weer gedeeld. Intussen probeer ik gewoon blij te zijn dat ik lekker in het zonnetje kan zitten, tussen het riet, de margrieten, lavendel en de zonneroosjes, op de tonen van een schaterend Hummeltje en met manlief aan mijn zij. 

vrijdag 2 augustus 2013

Opgehoepeld!

Het is zover: ze mag naar huis! Niet na het weekend, niet tijdens het weekend...maar vandaag! Joepiedepoepie!
Deze voormiddag wordt de laatste drain verwijderd en ook de laatste vocht baxter. Vanaf dan zal ze het dus zelf moeten doen, eten en drinken. 
Als concentreren weer wat lukt, zal ze het bloggen ook wel snel weer oppikken, dus wellicht zijn dit mijn laatste woorden hier.
Ik wil toch een gemeende "dank je wel" kwijt aan iedereen die hier of buiten de blog gereageerd heeft met aanmoedigingen en woorden van steun. Niemand kan iets "doen", maar die kleine dingen helpen echt.
En we zijn er natuurlijk nog niet, maar in relatief korte tijd (enkele maanden) is er al bijzonder hard gestreden en met de beste resultaten tot nu toe. Het komt dus goed!

Eindigen doen we met de woorden van ex Koning Albert: het was een eer u te dienen! ;)

Manlief



donderdag 1 augustus 2013

Toch wel echt bijna nu?

De echo van 2 dagen geleden bracht geen problemen aan het licht. Alles zag er goed uit, de lever was zelfs al een stukje aangegroeid. Er werd toen nog wel 1 drain verwijderd. Het laatste buisje zou er morgen uit mogen. Blijkbaar bleef de hoeveelheid vocht de laatste dagen toch nog te hoog om dat ding al te verwijderen. Wist je trouwens dat zo'n "drain" heel lang kan zijn? De laatste die ze er uit hebben gehaald, zat tot boven in haar borstkas! Grillig. Geeft naar 't schijnt ook een heel raar gevoel als ze dat uit je lijf trekken.
Verder is de conclusie dat het herstel vrij normaal verloopt maar dat er nu eenmaal goede en slechte dagen zijn en dat die er nog veel zullen zijn in de komende weken (dixit de dokter). 
Ze voelt zich verder eigenlijk goed. Ze kan nu al zelf tot in de cafetaria wandelen (terwijl ze steunt op de rolstoel die ze duwt) en kleine hoeveelheden eten. Anderzijds is concentreren nog lastig, waardoor echt lezen, of handwerken, of TV kijken moeilijk lukt. Kort gezegd: het niveau van verveling begint uit de pan te swingen en ze wil gewoon naar huis. En ik wil dat ook trouwens.

Heel, héél misschien dit weekend. Anders kort na het weekend.
Zoals steeds onder voorbehoud...

Manlief