donderdag 17 maart 2016

Nieuwjaarsmenu (bijna) na Pasen

Ach kom, we doen er gewoon twee vandaag. Die foto's van het nieuwsjaarsdiner. Komt misschien nog met Pasen van pas. Het recept heb ik nog niet teruggevonden (tyyypisch!), dus het zal voorlopig bij watertanden blijven. Want dat is het wél waard. Heeeeerlijk was het! Niet uitgesproken zomers of winters. Fruitig en kruidig.  En oh zo sappig. 

De basis was een verse zalmmoot mét vel, gemarineerd met mandarijnenschijfjes. Daarover kwam een saus met gin en (versgeperst) sinaasappelsap, en 'k'- kruiden (kardemom, kaneel, koriander, komijn). Dit goedje mocht even in de oven, zo'n 12 à 15 minuten, zodat de zalm mooi roze en sappig bleef. 
Wij combineerden het met een lauwe aardappelsalade van krieltjes, amandel en een aantal dezelfde kruiden, en - naar ik me herinner - ook wat curry. Er werd ook een rijstsalade bereid met rode bonen, voor de niet-aardappel-eters, maar die viel (wat mij betreft) wat tegen. 

Het aperitief werd als degustief genuttigd: een mix van bruisend water, vodka en een (zelfgemaakt) rode bessenijsje, zonder geraffineerde suiker. 

Niet meteen typische Nieuwjaarskost, maar daarom eens te meer een herhaling waard, in de loop van het niet meer zo nieuwe jaar.






Ditjes en datjes

Het lijkt wat stil aan deze zijde, maar eigenlijk is dat hier thuis niet zo. Oké, ik doe het heel rustig aan, dat is waar, maar toch stel ik vast dat er intussen onopvallend toch een en ander is gebeurd.

Mijn zus vouwde 1000 kraanvogels voor mij. Ongelooflijk hoe snel, mooi en helemaal 'mij'. Met een bende vriendinnen werden de vogeltjes aan visdraad geregen en een handige Harry hing ze aan ons plafond. Nu wachten me nog zo een 200 vogeltjes om de knutselkamer op te vrolijken. De 10 mooiste vogeltjes krijgen een ereplaats boven 'mijn' zetel in de living.







Ook een ander 'project' vond voortgang: 'Overtuig manlief om een kat te mogen kopen'. Opdracht: geslaagd! Het katje is gereserveerd, en de eerste spulletjes staan al gezellig in de weg. Ik wilde graag een Scottish Fold (die oortjes! die snoet!), maar omdat elke dag voor mij kostbaar is en Scottisch Foldjes niet zo talrijk zijn,  en ik ook hulp in de opvoeding kan gebruiken, koos ik voor een pasgeboren kitten bij een expert-vriendin. Het wordt dus een grijs Ragdolletje. Ik mag zo vaak gaan kijken als ik wil, en geloof maar dat vriendin T. die woorden nog terug gaat nemen...


'maak eens een dramatische foto'



En dan zijn er nog kleine doe-dingetjes gepasseerd:

- ik kocht een paar niet te technische foto-leer-boeken en las ze fragmentarisch
- ik ging naar de schitterende toneelvoorstelling 'Angelena' met Mieke Dobbels. (Ik ging niet mét Mieke, ik ging met K., maar het was een monoloog van Mieke Dobbels). 
- ik versierde mijn gsm-hoesje iets te snel en onnauwkeurig, maar het idee is wel leuk en voor herhaling vatbaar
- ik vulde de kleerkast van Hummeltje nog eens aan, en versierde een t-shirt
- ik vulde ook de stoffenkast (alsof dat nodig was), in de hoop dat kaboutertjes een paar pyjama's voor Bram komen maken
- een (andere) handige Harry is onze keuken-opsmuk aan het voorbereiden
- ik maakte een verzamelpotje voor al de hilarische Hummeltjes-uitspraken
- ik versierde het ikea-trapje nog maar eens. Verandering van spijs, weet je wel?
- ik dacht elke dag eraan om het nieuwjaarsdiner te posten, maar dat kwam er dan toch weer niet van.
- met het gezin en vrienden hebben we een tripje naar Ierland voorbereid. Lees: veel Iers ontbijten, tetteren, drinken en een beetje voorbereiden. Nog een 14 dagen en off we go! (wat leuk dat ik dit op St-Patricksday even kan noteren)
- we maakten de eerste voorjaarswandelingen, en genoten van een verrassende omgeving, niet zo ver van huis
- eten deed ik niet zo kosjer de laatste tijd, maar wanneer het energiepijl de hoogte in schiet, gaat de eetraket weer mee. Goede voornemens ... 


Ik moet nog veel lezen - en oefenen.
Geïnspireerd op de (veel mooiere, maar ook duurdere) little quote jar.
Een pot (ooit) vol Hummeltjes-spreuken



Het zijn allemaal heel gewone dagelijkse activiteitjes, maar voor mij betekenen ze oh zo veel.   Ook het uitkijken naar de lente doet zo'n deugd. Weekendje Ierland, weekend met mijn familie naar het 'pretpark van de zus' (lees, waar zus werkt), weekendje weg met de schoonfamilie, uitje naar zee op vriendenbezoek en hopelijk veel zon en zo. Oh, en minder chemo, dat ook.  Ik ben er klaar voor!

En inderdaad, een oplettende volger herinnert me aan mijn bucket-list-boek en mijn volwassen (not!) vriendenboekje. Straks foto's maken, want deze zijn ge-wel-dig! Hoe kon ik dat toch vergeten? 

zaterdag 12 maart 2016

Tot ziens, K.

En dan moet onze buurt plots afscheid nemen van een jonge mama van twee kindjes. Zelfde diagnose. Ongelijke strijd. 
Het is vreemd dat de zon schijnt vandaag, en ergens vind ik het ook wel mooi. Want kan je je niet beter zon herinneren? Een glimlach? 

Vandaag denk ik aan K, haar man, haar kindjes, haar familie, haar vrienden, alle mensen aan haar zij. Ik weet niet of het iets doet, maar deze is voor jullie.