Ik zit hier met een 'onthaalmama-schema' voor mijn neus. En met een dubbel gevoel. Ik wil wel weer gaan werken. (lees: onder de mensen zijn, meedraaien met de wereld, beetje denkwerk verrichten). Toch kan ik het niet laten me zorgen te maken. Zal het goed voor hem zijn? Moet hij niet te vaak naar de onthaalmoeder? Zal ik niet teveel stress hebben als ik werk en (iet of wat) huishouden combineer? Gaat hij verder goed hechten? Blijf ik zelf goed hechten? Ik weet wel dat al zovele vrouwen (en mannen) het me hebben voorgedaan. Maar ik ben niet zo sterk (in regelen) en ik heb best wel wat tijd nodig voor mezelf. Tijd waar ik trouwens nu ook nauwelijks aan toe kom, terwijl ik hele dagen thuis ben. De balans helt over naar 'gaan werken', en dat ga ik dan ook doen. Ons hummeltje zal dus de komende weken gaan 'oefenen' bij de onthaalmoeder. En mams kan dan lekker even tijd nemen voor zichzelf. Kapper, winkelen, en beetje inlopen op het werk. Hoe het verder loopt, zien we dan wel weer. We springen, en we zwemmen. (Dat doet er me aan denken dat ik ook nog moet informeren naar het peuterzwemmen. Maar eerst de kilo's van het thuiszitten wegwerken. Wéér een voordeel van gaan werken. Voila!)
Lieve Swiet,
BeantwoordenVerwijderenik stond mijlenver achter met het lezen op jouw blog... En dat terwijl er net enorm veel is gebeurd blijkbaar. Ik heb nu dus in 1 ruk gelezen van eind augustus tot nu, en ik ben echt helemaal warm geworden vanbinnen. Dit is allemaal zoooo mooi... Het is jullie ook zoooo hard gegund, dit kleine grote geluk. Je schrijft het zo integer en mooi en eerlijk, en vooral ook zo liefdevol. Ik ben echt heel heel blij voor jullie dat dat kleine hummeltje in jullie leven is, en hoop dat jullie van hem kunnen blijven genieten en genieten...
Ik duim en hoop daarnaast ook dat het ook met jouw mama/moeke de goede richting uitgaat en wens jou en je familie daarbij veel moed en kracht toe...
Veel liefs
Barbara
xxx
Dag Barbara, wat een mooie woorden! Dank je wel!
BeantwoordenVerwijderen