Kleine man wordt grote man.

Kleine man. Voor altijd kleine man. Al wordt ie groot. Zes jaar morgen. Zes! Zoals kleuter-af en misschien in september naar het eerste leerjaar. Niet meer te bedotten. Niet meer willig om zomaar elk kledingstuk of schoeisel aan te trekken. 

Zoals ook zelf bepalen welke taart er tijdens het feestje gegeten mocht worden (fruittaart met veel chocola en hagenslag aan de randen). Zingen mocht niet. Nee, te gênant. en dan duurde het ook te lang voor de kaarsjes aan mochten. Ik zeg duidelijk 'aan' - want dat mocht hij ook doen, de kaarsjes aansteken. Uitblazen is lang zo leuk niet. 

En (deels) kiezen wie er mee mocht vieren (broertje moést erbij!). Of dat hij een go-cart wilde (en kreeg, ons verwende nest). 

Zoals heel goed weten dat het grote-mensen-feestje speciaal voor hem was. En dat hij in het middelpunt van de belangstelling stond (op gedeelde plaats met de katten). 

Je kan je wel voorstellen dat hij gisteren genoot! 

Morgen is er een feestje in de klas. Hij gaat banaan-dolfijntjes op een zee van druiven uitdelen. En vriendin I. maakte een prachtig houten spel, als cadeau voor de klas. (Mama's en papa's die dit nu al zouden lezen ... niet verklappen hé). Hij gaat zo fier zijn! 

En dan volgende week nog een kinderfeestje. Tips voor activiteiten bij regenweer zijn trouwens welkom. Hummeltje is niet echt constructief in zijn spel, dus schattenjachten en fotozoektochten en gezelschapsspelletjes zijn uit den boze. En van de binnenspeeltuin, hou ik niet zoveel. Iemand een ander idee?

We hebben trouwens wel duidelijk moeten maken dat jongens van zes nog een papje mogen. En dat ze op de schoot mogen zitten, en knuffelen. En soms als een baby'tje naar bed worden gedragen. Dat vond hij geruststellend.