De eerste brug is genomen: tijdens de toediening van mijn nieuwe chemo, kreeg ik géén allergische reactie. Juij! De voorzorgsmaatregelen waren talrijk. Ik voelde me prima verzorgd en men was op alles voorbereid, maar het was gelukkig nergens voor nodig.
Ik krijg elke week een baxter met een 'mabje' (zoals ze dat op de dagzaal zeggen), een of ander versterkend chemoproduct of zo (?), en dagelijks moet ik vier tabletjes innemen. Voorlopig voel ik er nog niet zoveel van, behalve de steeds aanwezige te vlotte stoelgang. Ik moet dus weer goed aan het drinken gaan, en dat lukt gelukkig ook nog.
Dat hummeltje geveld is door een goede griep, helpt me wel in het rustig wennen aan de nieuwe behandeling. Het is voor ons namelijk nogal een zeldzaamheid om hem zo rustig te zien ... Alleen zijn mondje is 's morgens nog niet door het virus geïnfecteerd, wat een heerlijke woordenstroom en tal van glimlachjes oplevert in de vroege ochtend.
Het zijn dus gezinnige dagen hier. Gewoon lekker samen niets doen en iets doen. Veel knuffelen en vertroetelen. En misschien de speelhoek voor de zoveelste keer nog eens verder afmaken.
We hakten een tijdje geleden ook voorlopig de activiteiten-voor-hummeltje-knoop door. Hij gaat nu paardrijden in een speciale omgeving, waar men gewoon is te werken met bijzondere kindjes. Tijdens de eerste les mocht hummeltje kennis maken met de rustige pony, en er was een klik! Ik mocht alvast een tweede afspraak maken, en dan mag hij echt op Balou gaan rijden. Ik hoop dat het een vaste waarde kan worden voor hummeltje. Want hoe je het ook draait of keert: een connectie maken met dieren; het is zijn kracht! En als die dieren dan ook eens helend werken voor zijn emoties, dan kan het alleen maar meer kracht geven.
Prettig weekend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten