Mensen vragen me hoe ik me voel. Meestal zeg ik dan 'best goed'. Maar eerlijk? Ik weet het niet zo goed. Fysiek lijk ik me prima te voelen, met nu en dan eens schele hoofdpijn of een ander niet te grote kwaal. Daar ben ik al heel blij mee. En ik geniet van herwonnen energie. Maar of ik me ook écht zo optimistisch voel, dat durf ik niet bevestigen. Gelatenheid lijkt me een betere omschrijving. Of misschien duw ik wat weg en wil ik nu even niet teveel diepe gedachten hebben. En dat is goed zo. Dus laat me maar gewoon doen. Energie voelen. Dingen ondernemen, klein en groot. De kat honderd keer van mijn laptop duwen. En alleen doen waar ik écht zin in heb.
Niet dat jullie nu wijzer zijn. Maar ik ook niet. Wijsheid is ook niet alles.
Tja, je zit in een raar vacuüm, misschien, ofzo? Maar dit vacuüm is je leven, het is fantastisch dat je je redelijk voelt, en ik zou er idd vooral niet bij stilstaan en wel proberen te genieten, iets leuks te doen, van t kind te houden, etc... En je hoeft aan niemand wat uit te leggen natuurlijk... Maar misschien is het wel fijn er zo wat over te filosoferen. En ik kan me ook voorstellen dat je je heel verloren kunt voelen? Het is niet niets allemaal. Je leest of hoort toch ook dat mensen vaak nog jaren met kanker leven, als een chronische ziekte bijna. Hopelijk is er zo nog heel veel tijd voor jou!
BeantwoordenVerwijderenJe hebt helemaal gelijk, wijsheid is ook niet alles... ik denk vaak aan je! Fijn dat je kan genieten van de kleine gelukjes, de energie, ... knuffel!
BeantwoordenVerwijderen