Ken je dat gevoel? Leuke plannen gemaakt voor de namiddag. Lekker weg van huis, gezellig samen gaan knutselen. Maar plannen kunnen niet doorgaan, en dat geeft me de hele namiddag tijd voor mezelf. Heerlijk, zou je denken! Zoveel dingen die ik al zo lang wil doen, zou ik nu kunnen doen. Prutsen met de naaimachine, en eindelijk eens een kussensloop tevoorschijn toveren. (Of iets dat daarvoor moet doorgaan). Stukje in de living verven (Moet vandaag zéker gebeuren). Kleerkast opruimen (Dat kan wachten). Muziek maken (Zou ik eigenlijk moeten doen als ik de volgende oefensessie goed voor de dag wil komen, maar ... mmm.. geen zin in). Katje zoeken op het net. Of me eerst nog gaan informeren bij de buren. Het eerste en het laatste plan zeggen me wel wat. Lijken twee dingen die gelijk staan aan niets doen. Begrijp me niet verkeerd. Ik ben niet zo lui. Ik wil het gewoon af en toe mogen zijn. Lui zijn bij wege van noodzaak, zeg maar. Ik moest toch naar de buren om me goed voor te bereiden op de aanschaf van een kat. Dus kan ik er net zo goed een koffietje drinken? En een babbeltje doen? En nog wat blijven zitten? En dan beseffen dat de middag voorbij is zonder dat je iéts hebt gedaan. En eigenlijk valt dat wel mee. Niets doen. Zelfs zonder noodzaak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten