Soms moet je gewoon springen. En dat hebben we gedaan. Na een gesprekje met een ervaringsdeskundig koppel en vele gesprekjes met elkaar en onszelf. Maar hoeveel je ook praat en denkt en nog eens bedenkt, echt wéten of je het zal kunnen, doe je toch pas achteraf. We weten wél dat we het echt willen. Dus: gesprongen. Nog in het ondiepe water - het drijven naar het diepe is afhankelijk van een selectie, maar dus ... onze kandidatuur als 'pleegouders' is vertrokken. Een lange vragenlijst, met nog langere antwoorden. We waren al pré-kandidaat-adoptieouders en nu zijn we dus ook kandidaat-pleegouders. Niet slecht, toch? Twee volledig verschillende (kandidaat)ouderschappen, maar beide oh zo waardevol. Laat ze ons nu maar binnenstebuiten keren met vragen over heden en verleden en nog meer verleden. We zijn er klaar voor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten