tour 2011

De eerste emotiebergen zijn overwonnen en wat vlakkere ritten bieden zich terug aan. Het nieuws en onze grote verwachtingen bereiken stilaan vrienden en familie, en hun enthousiasme laat toe dat mijn geluksgevoel zich zachtjes kan nestelen. Mijn eerder bericht was duidelijk in een opwelling geschreven, want onze vrienden en families leven echt wel met ons mee. En  de volgende stappen zullen ze met gedeelde blijdschap volgen. Morgen een vlakke rit met één col. Barbecue bij vriendinlief - degene die einde april bevallen is en sindsdien geen vijf minuten tijd heeft gehad, zelfs niet voor een telefoontje en zelfs niet nadat ik had laten weten belangrijk nieuws te willen delen (die melding dateert van meer dan 2 maanden geleden).  Ze zal dus morgen voor het eerst iéts horen over pleegzorg. Ik kan het niet laten te hopen dat ze zal beseffen dat ze heel wat stappen heeft gemist (hoe zou dat komen?), maar ik meen nu al te weten  dat die hoop ijdel is. Gelukkig is het een groepsbarbecue, dus genoeg andere conversaties mogelijk. En mijn pasta- en rijstsalade zijn best gelukt (al zeg ik het zelf), dus in het ergste geval stort ik me daarop. En op de desserts. Altijd goed. En de tour is er ook nog natuurlijk. Na de zalige ritwinst van Jelle Vanendert vandaag ben ik toch wel méér gebeten door de microbe. Vooral die van de Belgen en de tandem van Luxemburg, al zal die laatste morgen wat inhouden. Een vlakke rit, één col en een vlakke aankomst. Wij hopen het ook.