woensdag 27 juli 2011

We zijn er klaar voor!




Het klinkt misschien wat overenthousiast en overdreven, maar ik voel me al redelijk 'in verwachting'. Nog niet helemaal. Alsof het ferticentrum net heeft gebeld met positief nieuws (ervan uitgaande dat het bij mij dan resultaat zou kunnen hebben). De grote vreugde zit er in en ik laat me lekker gaan. Kamertje is klaar, buggy staat te pronken en er hangt een eerste hemdje in de kast.  Voor een kindje van drie jaar (stond erop, ik ken er niets van) en redelijk unisex (mama vindt het niet echt kunnen voor een meisje, maar ik vind het lekker stoer). Wat een verlangen was, is stilaan tastbaar. Héérlijk!
Maar hoe zit het nu precies? Wel, we staan op de wachtlijst van pleegouders, voor een hummelke, knolleke, bolleke - kat A moet even zijn troetelnaam delen -  tussen 0 en 2 jaar. Van onze groep 'afgestudeerde en goedgekeurde' pleegoudergezinnen, zijn er intussen al twee met een kennismaking gestart. Een plaatsing komt voor hen heel dichtbij. Onze 'matcher' is nog even in verlof, maar na terugkomst  kan ook bij ons de telefoon elk ogenblik rinkelen. Of nog maanden niet. Een redelijke uitdaging voor iemand die graag elke avond weet hoe de volgende dag eruit gaat zien, of minstens een plan B beschikbaar heeft. Maar deze uitdaging ga ik graag aan!
Wat de vriendin betreft, weet ik het niet goed meer. Ze reageerde positief, al vertelde ze vooral over haar ervaring als advocate met 'afstandsmoeders'. (Ik deel dezelfde ervaringen, dus ik weet echt wel hoe dat gaat) Het ging vooral over het terug naar huis gaan ooit, maar dat begrijp ik wel. Het is ook zo. Maar verder voel ik weinig. Geen bijzondere interesse. Ook nog geen telefoontje of opmerkingen nadien (hetgeen vroeger wel gebeurde). Volgens manlief is haar interesse in mij weg. Had ik ook al gevoeld, maar lijkt nu toch nog meer bevestigd. Zo gaat dat met vriendschappen. Ergens zat het er ook aan te komen. Zij leeft vooral voor het werk, ik voor een gezin. Beetje cynisch dat zij dan onmiddellijk zwanger is geraakt, en wij ons gezin nu op een andere manier zullen vormen. Maar dat is vooral haar probleem, denk ik dan.

2 opmerkingen:

  1. Wat een fijn kamertje, Swiet, 't moet maar een raar kind zijn dat daar niet blij mee is ;-)
    En nu duimen we voor een snelle aankomst van jullie pleegkindje!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zo spannend, zeg! Ben er zeker van dat dat t-shirtje de max is. Ik hoop mee dat je snel een kindje mag verwelkomen. Aan liefde (en stoere t-shirtjes) zal het daar alleszins niet tekort komen :)

    BeantwoordenVerwijderen