Wat moet je doen als je wakker wordt met een gezicht vol grote, dikke, rode puisten? En als dat doorheen de dag alleen maar erger wordt? En als dat ook nog eens gigantisch begint te jeuken? Je kan respect krijgen voor pubers. Dat kreeg ik, dat spreekt voor zich. Je kan elke spiegel vermijden. Dat was moeilijker, aangezien ik een afspraak bij de kapper had. Je kan het je voorstellen... Werd mijn haar ook nog eens (noodgedwongen - wegens de nieuwe chemokuur) aanzienlijk gekortwiekt, waardoor de puistenwangen extra worden benadrukt.
Je kan ook naar de leukste stoffenwinkel in de ruime omgeving gaan, en je daar laten betoveren. Er dan toch iets of wat realistisch bij blijven, wetende dat er in je knutselkamer een kast staat (over-)vol met stofjes. Je dan laten verleiden door 4 exemplaren, die er helemaal anders uitzien dan het gemiddelde stofje uit die kast. Bovendien concrete projectjes voor ogen hebben, die nu bovenaan de lijst geschreven zullen worden. (Sorry papa, het tv-kastjes-opberghoesje schuift een klein beetje op, maar ik zet hem net daaronder, oké?).
Je kan, trots op je aankoop, en de puisten al een beetje vergeten, kijken naar hummeltje. Die staat met een pruillip van jewelste te treuren dat zijn keukentje stuk is, om, nadat je hem professioneel getroost hebt, fier als een gieter met schroevendraaier en hamer de boel zelf naar de vaantjes te helpen.
Of hoe een druilerige vrijdag ook zonnig kan zijn.
stofjes van Lizzy L'oiseau, stoffenwinkel met een retro kantje.
Van boven naar onder, in wording: twee kussenslopen met paspelbandje tussen, een stoere jongensshort en een mamskleedje.
Ocharme. Die puisten. Zijn ze al een beetje weg nu? Niet zo veel chocolade eten, dan heb je dat niet voor! ;-) :-) sorry, flauw mopje. Gelukkig zieke toch nog de zonnige kanten van de dagen, dat doet deugd. Liefs, Me
BeantwoordenVerwijderenDat klinkt idd echt wel helemaal niet leuk! Ik was zo'n puber die ook met momenten vol stond, al zal het misschien niet zoals bij jou geweest zijn (en al waren toen de omstandigheden natuurlijk totaal anders, puber zijn is niet hetzelfde als wat jij doormaakt uiteraard!!!), maar vond dat ook echt de hel! En dan de chemo en al er nog bovenop... Goed dat je er toch zo mee kan omgaan, je bent zo'n straffe madam, dat denk ik echt elke keer als ik je schrijfsels lees. Wel fijn dat je jezelf wat hebt kunnen verblijden met stofjes, dat is altijd heel plezant he! Veel naai- en maakplezier, en de resultaten mogen altijd getoond worden :-)
BeantwoordenVerwijderen