Ik begin iets tegen de digitale camera te krijgen. Je neemt té veel foto's. En die moet je dan sorteren, eventueel bewerken, en dan pas wil je (of toch, ik) ze 'publiceren'. Maar dat komt er allemaal niet van. Vooral dat sorteren; ik heb er een hekel aan. Want ik ben niet zo goed in knopen doorhakken. Dus er zijn nog steeds geen vakantiekiekjes, waar ik de vakantieverhalen bij kan vertellen. En de jaarboekjes van Hummeltje zijn blijven steken in zijn tweede levensjaar. Hij werd vorige week 4 ...
En omdat ik mijn verhalen graag met foto's vertel, vertel ik ook nog weinig verhalen hier op mijn blog. Nochtans zijn er zoveel. Over de vakantie, zoals ik net al zei, maar ook over Hummeltje, en over een heerlijk huiskamerconcert met veel lieve vrienden. Maar ook over mezelf. Als ik plots na een heerlijk weekend toch even wegzink en verdrietig word. Zomaar, om niets. Of misschien wel om de onzekerheid die altijd als een mist om me heen hangt. Om daarover te vertellen heb ik geen foto's nodig, goddank, en ik zou er dus over kunnen vertellen. Ach nee, dan maar de kiekjes. Misschien moet ik maar eens gaan sorteren.
voel je vrij om te vertellen, ook over de triestige dagen. Misschien voel je je dan beter! lieve knuffel
BeantwoordenVerwijderenxxxx