Ons Hummeltje. Het is bijna drie jaar geleden dat we hem voor het eerst, en nog onwennig in onze armen hielden. Dat manlief en ik onze liefde deelden met een blond, fragiel, schaars gekleed ventje met bolle wangetjes. Twee tandjes onder. Vier tandjes boven. Grote heldere ogen. Hij lachte altijd. Hij gaf geen kick. We hadden een blad met dagindeling nodig om te begrijpen wat hij nodig had. Hij vertederde iedereen. En dat doet hij nog steeds.
Hij leek zijn turbulente jonge leven op een manier heel goed verteerd te hebben. Leek behoorlijk stabiel. Ontwikkelde misschien wat trager, maar gestaag. Af en toe waren er enkele zware weken, maar het herstelde zich meestal weer snel, zodra we een nieuwe aanpak gevonden hadden. Vaak een aanpak die zachter is dan bij de meeste peuters. Dat viel op. Die zachtheid. En dat is nog altijd zo.
Eens hij begon te praten, merkten we dat hij veel praatte. En luid. Haast voortdurend. En dat hij altijd in dezelfde ruimte wil zijn. Iemand dicht bij hem. En dat hij rusteloos is. Alsof hij ontploft in zijn eigen lichaam; soms. Hoe ouder hij wordt, hoe meer we dit voelen. We informeerden en leerden veel over hem. Hoe hij het leven ziet en voelt. De wereld is voor hem geen zachte vleugel om hem heen. Ons lachend ventje.
.jpg)
Daarom is het aan ons om hem vertrouwen te geven. Bevestiging. Bestaansrecht. En weer die zachtheid. Je mag er zijn, ventje. We zien je graag. Je bent een lieverd.
De begeleiding van de pleegdienst leert ons hoe we dit kunnen overbrengen aan ons Hummeltje.
De trucjes voelen niet erg spontaan, maar we lijken toch een rust over Hummeltje te zien soms. En ik voel me niet meer die steeds roepende mams. Het ligt helemaal niet in mijn aard om kortaf, hard, streng te zijn, maar we ontsnapten er de voorbije maanden steeds minder aan. En nu kan ik weer zachter zijn. Dichter bij mezelf. En dichter bij hem. Ik denk dat manlief het net zo ervaart.
Het is een proces van maanden, jaren, misschien zijn leven lang. Maar wat zou ik onze vaardigheden graag blijven ontwikkelen! Hem zien groeien, letterlijk en figuurlijk. Zelfvertrouwen zien ontwikkelen. En vertrouwen in de wereld. Die grote, onzekere, ontglippende wereld, zien veranderen in een heldere, veilige omgeving.
Lieve Hummeltje,
je mag de wereld ontdekken.
Op jouw tempo.
Hand in hand.
.jpg)
Heel mooi.
BeantwoordenVerwijderen