Wat een vreemd gevoel als je net hebt afgesproken met je oude busmaatje, en je beseft dat het meer dan 16 jaar geleden is dat je elkaar nog zag! Meer dan 16 jaar! Ik durf het haast niet denken. Dat ik oud ben geworden. Want in een andere context kan ik alleen maar denken dat ik veel te jong ben, en misschien nooit (echt) oud word.
Spreken over oude schoolvriendinnen, dat deden onze ouders. Toen zij al oud waren, en het hadden over lang vervlogen tijden. Over die tijden zullen wij binnenkort ook spreken. Nog vreemder trouwens dat we toen helemaal niet zo close waren als we - denk ik nu - hadden kunnen zijn. Omdat we toen nog niet zoveel durfden vertellen - of veel te veel voelden en te weinig wisten. En omdat het not-done was om anders dan vrolijk te zijn op de bus. En omdat we nu eenmaal op een school zaten vol kinderen van goede, gelukkige en beschermde komaf. Of dat dachten we toch.
Allemaal meisjes met grijze plooirokjes.
Deze, maar donkerder en een dikkere, niet zo soepele stof.
En nee, helemaal niet sexy. (Al dacht de enige jongen die ons in het zesde middelbaar vervoegde daar blijkbaar anders over - hoorde ik later). Er zat een te groot 'bovenstuk' aan (krijg je geen leuke t-shirts mee gecombineerd), en de lengte moest minstens tot op de knie. Na school werd de rok dus onmiddellijk opgerold, voor een iets minder bomma-achtige look. De rok was van wol, met zo'n typische plak-voering. In die tijd had je dan de lijnbussen met oranje plastieken bekleding, waar je benen in de zomer aan bleven kleven. Jakkes! In de winter was de rok te koud, maar het alternatief (een grijze wollen broodzak-broek) was voor mij geen optie. Ik deed dan maar twee kousenbroeken over elkaar aan. Of - oh god!- een wielerbroekje over mijn kousenbroek.
Deze en andere herinneringen zullen binnenkort vast wel de revue passeren. En wie er nog in de bus zat. En hoe het hen nu vergaat. En wat er in die 16 en meer jaren later allemaal gebeurde. Misschien moet ik eindelijk eens grasduinen in de dozen foto's die we vonden in het huis van mama.
Ik kan alleen maar besluiten dat ik ouder worden heerlijk vind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten