Het is niet helemaal gelopen zoals gehoopt. De voorbije chemo kreeg ik niet verteerd. Resultaat: volledige uitdroging en opname in het ziekenhuis. Gelukkig, zou ik bijna zeggen, want ik kon het thuis echt niet meer. Mijn koppigheid heeft er trouwens voor gezorgd dat ik nog veel te lang heb geprobeerd om er in mijn vertrouwde omgeving bovenop te komen. Nu wordt me gezegd dat één dag diarree, niet kunnen eten en moeilijk kunnen drinken, voldoende zijn om uit te drogen. Ik hield het zes dagen vol. Moedig zijn, is soms niet de beste keuze.
Als ik de verplegers mag geloven, gaan de liters vocht die nu mijn lichaam worden ingepompt, me snel doen opkikkeren. Ik kan me een goed gevoel haast niet meer indenken, dus je kan je voorstellen dat ik naar die opkikker uitkijk. Intussen hijst manlief thuis alle zeilen om het schip op koers te houden. En hij doet dat goed. Mama's aan de schoolpoort lieten me weten dat Hummeltje vrolijk naar school huppelde. Meer moet dat niet zijn. De gerustheid dat het thuis 'bolt', dat ik hier geholpen word, en dat er een dag komt dat ik me weer beter voel.
Dat was echt wel zo, dat Hummeltje vrolijk naar school ging. Ik kwam je manlief en Hummeltje al babbelend (vooral hummeltje) tegen toen ik al op de terugweg was.
BeantwoordenVerwijderenMaar echt, ik ben zo blij dat je terug thuis bent! :)
En hopelijk heb je een fijn feest van je petekindje gehad.