Post-vakantie vakantiepost

Wij gingen dit jaar niet lang en ver op vakantie. We gaan nooit écht ver, maar nu dus nog minder. Het werden enkele korte tripjes. Van Ieper naar Stavelot, een weekendje Gent Jazz en stad en wat later naar Enkhuizen. En ik had het gevoel dat er veel meer vakantie was dan anders. Of lag het aan de ontspannen sfeer in huis? 

We trokken dus eerst naar Ieper. 

Daar konden we onder de Menenpoort op enkele centimeters van de soldaten naar de Last Post luisteren. Indrukwekkend voor groot en klein. 

In Provinciaal Domein De Palingbeek werd er gewandeld en gerust. 

En platte-band gereden met de rolstoel. En getakeld met een tractor. 

Vakantieplek nummer 2: een camping aan een beekje in Stavelot. Activiteiten: in het beekje baden, in het beekje baden en in het beekje baden. Meer moet dat voor Hummeltje niet zijn. 

En dan onze 'grote vakantie' (zowaar 5 dagen!) in Enkhuizen, West-Friesland. Heerlijk stadje. Tal van activiteiten in de omgeving. Super veel geluk met het weer. Voor mij kunnen daar geen 14 dagen Italië of iets dergelijks tegenop. 

In Medenblik (op zo'n 10 minuten van Enkhuizen) vind je een oud treinstation en vooral, een echte oude stoomtrein. En die rijdt nog. Een mooie bezienswaardigheid voor de kleine man, en de familie-'fotograaf'. 

Nog meer leuks in Medenblik: een stoommachinemuseum. Moet je écht naartoe. Met onze 5-jarige technieker-in-spe een super uitstap, zowel voor ons als voor de zeer bezielde gidsen van het museum. 

Op de bovenverdieping van het stoommachinemuseum kan je zelf machientjes laten draaien of lampjes laten branden of wieltjes laten draaien. Fascinatie alom! En mams met knikkende knieën hoog in de lucht, is ook gewoon leuk. Toch? 

Jullie kennen wellicht de uitdrukking 'over de rooie gaan'? Hier komt dat dus van. Of met de woorden van de gids: veel lawaai maken en nog weinig efficiënt zijn. Hij wist trouwens ook waar de uitdrukking 'een kiekje maken' geboren is. Er woonde een zekere mijnheer Jan Kiek in Leiden. En de studenten hadden een foto nodig voor hun studentenpas. Bij mijnheer Kiek natuurlijk. De studenten zwermden uit, en ook de uitdrukking. 

Tot zo ver de les etymologie. 

En nog in Medemblik: een bakkerijmuseum, waar je zelf een koekje mag versieren, de bakker uiteraard aan het werk kan zien, een bonte verzameling oude bakkersspullen kan bewonderen, en de reïncarnatie van Piet Römer (De Cock, met c-o-c-k) kan ontmoeten. 

'Thuis' in Enkhuizen was een ruime kamer in een toffe boerderij-b&b, die zich niet als toegankelijk (voor rolstoelen) profileerde, maar toegankelijker was dan menig ander verblijf. Het lag op (zelfs Hummeltjes)wandelafstand van een meer  met speelgelegenheid. En er was een eethuisje waar je zelfs een superfoodsalade kon vinden.

Omdat we de eerste avond nog geen zwemkledij of reservekledij bij ons hadden, vroegen we die avond aan Hummeltje om zich niet té nat te maken. Oeps ... 

In het water spelen is ooooh zo vermoeiend. 

Chillen doet onze vijfjarige tegenwoordig zo 

Ikzelf genoot  heel erg van het stadje Enkhuizen. En haar huizen. Zo Hollands gezellig! Ik zag meteen mogelijkheden. Of noem het maar dromen.

Vreemde gewoontes in Enkhuizen? 

Bokrijk in Enkhuizen vind je in het Zuiderzeemuseum: een oud vissersdorpje  nagemaakt, met authentiek speelgoed, werkhuizen en - oké - ook handgesneden frietjes.

En hier dé topper: Sprookjeswonderland. Een sprookjespretpark op het lijf van peuters en kleuters geschreven. Hummeltje was de gids. Hij kon alles doen. Hij wilde élk liedje horen. En twee standbeelden tegelijk laten zingen. Wij kennen inmiddels élk liedje van voor naar achter, van achter naar voor. Leve de cd in de auto...

Onze vakantie voelde over de hele lijn evenwichtig, gezellig, warm. Hummeltje was flink en rustig en wandelde ongeziene afstanden. We konden echt genieten.

En die ene keer dat we hem dan toch op het kanon wilde zetten ... 

deden we dat gewoon...