D-day nog wat opschuiven

D-day ligt in het verschiet, en dus begint mijn hoofd weer te protesteren tegen al wat geregeld en afgesproken is. Maar ik schuif het nog even opzij; nog één chemo te gaan, en nog een aantal goede dagen voordien, dus ik probeer op post te blijven. 

Staan op het programma:

* de keuken nog maar eens herbedenken. Het blijft zo een pijnpunt om alles op een plaats te krijgen die functioneel en 'grijpbaar' is. En ik wil nu eenmaal het hele huis tot in de puntjes inrichten zoals het in mijn vele gedachten verschijnt. 
* de toiletruimte nu eens écht afwerken. Dit wil zeggen: kalkverf kopen en een aantal dingen verven. Verjaardagskalender maken en ophangen. En tegeltjes verven. 
* afspraakjes hier en daar en een verjaardagslunch van een vriendin eindelijk eens uitvoeren. (moet overigens nog gepland worden...)
* schoonbroer helpen met de verkoop van een heel aantal vintage schatten die de overleden tante zowat overal in huis had staan. Zalige klus!
* dollen met de mannen, maar dat gebeurt altijd al wel. 
* muziek maken. Want, jawel, een eeuwenoude droom is uitgekomen. Ik heb zowaar een 'groepje'. We zijn welgeteld met 3 enthousiastelingen en een veelvoud aan inspiratie. 
* genieten van tijd met mijn zus. En honderdduizend keer het fotoboek bekijken dat zij voor mij en papa gemaakt heeft.
* de laatste cadeautjes kopen/maken en inpakken, want ons familie-nieuwjaarsfeest vindt wat later plaats. Als de storm van de feesten is geluwd en we in alle rusten kunnen samenzijn. 
* eten, drinken, eten, drinken, praten, knuffelen, lachen, glimlachen, wandelen en binnenkort ook weer fietsen, want er komt een elektrische fiets, jiha!