Om een of andere reden, voel ik er me thuis. Een gevoel dat ik ook heb met een aantal steden, tijdens een citytrip, maar dus ook met Ierland. De taal. De kleuren. De gastvrijheid. En niet in het minst, de muziek. (song for Ireland )
Tijdens mijn derde bezoek aan het land ging de trip naar Clifden, aan de West-Kust.
Ruw. Onaangeraakt. Zuiver.
Met de geur van turf en met schapen op de weg. Met kerkhoven vol persoonlijke berichten, op een heuvel, de graven zonder verband verspreid.
Met idyllische winkeltjes. En een Aldi vol biologische producten.
Met een onuitputtelijke wolkenpracht.
En ... haast zonder regen. Echt waar!
Met een katholieke en protestantse kerk naar gelijkenis gebouwd; alles voor de vrede. En een abdij tegen een rots, wit met grijs, als een potloodtekening in het landschap.
Waar de wegwijzers in het Engels en in Gaelic nog uit de tijd van toen stammen. Gezellig, vind je niet?
Met wilde paarden, zomaar in het landschap.
Waar een fairy-trail door het dorp loopt. Met kabouterhuisjes en - deurtjes.
Waar humor het leven doorkruist.
Of uitrusten...
Ahhhh, wat een héérlijke reis hebben jullie gehad! GE NIE TUH !!!
BeantwoordenVerwijderenEn mijn complimenten over de wondermooie foto's alweer :)
Mooi! Tips voor logies? Wij gaan er ook heen deze zomer!
BeantwoordenVerwijderenWij logeerden in het Clifden Station House, een hotel met afzonderlijke appartementen. (Wij verbleven in een aangepast appartement, en waren heel tevreden van de ruimtes. Basic, maar goed aangepast en voldoende uitgerust. De bazin was erg toegewijd, erg vriendelijk en attent. Voor die regio een uitstekende uitvalsbasis! In de buurt heb ook verschillende B&B's gezien, vaak op prachtige locaties met uitzicht over de Atlantische Oceaan. Misschien kan je daar ook eens op googelen?
Verwijderen(met excuses voor de schrijffouten - het was een slapeloze nacht :-))
Verwijderen