Ik wou dat ik het kon, focussen. En nee, niet op onze grootste wens, maar op al de rest dat ik zou moeten of willen doen. Die honderden plannen die ik koester, groot en klein, ook waar maken. Doen wat ik me voorneem. Blik vooruit en gaan. Maar het lukt me niet. Ik hou mezelf voor dat ik niet voldoende tijd heb om te doen wat ik wil, maar dat is het niet. Tijd genoeg. Wil tekort. In mijn hoofd dwarrelen honderden gedachten, vragen, ideeën die nog een plaats moeten krijgen. Ik spring van de hak op de tak op zoek naar antwoorden die er (nog) niet zijn. Zelfs de eenvoudigste taakjes vergen opperste concentratie, en dan nog ... Ik ben moe. Het moe. Mezelf moe. Want dit doe ik alleen mezelf aan, ik weet het wel. Sporten is de boodschap. Energie kanaliseren, en meer energie krijgen. Me daardoor beter voelen. Het is niet zo moeilijk.
Ik kruip maar even de zetel in. Morgen heel vroeg op ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten