Zes jaar geleden kwam ik in O. wonen. Ik kende er niets of niemand. Had zelfs moeite om mijn appartementje terug te vinden de eerste dagen. En toch wist ik vanaf dag één dat ik hier wilde blijven. Een thuisgevoel zoals ik het nooit had gevoeld in welke stad of dorp dan ook. Hier is de tijd een beetje stil blijven staan. Ik had meteen een hobby en daardoor mijn portie sociaal contact. Maar de hobby ging voelen als een plicht en ik stopte ermee. Het was ook nooit echt mijn ding. Ik volgde ook een cursus, twee jaar lang, twee avonden in de week. Maar een cursus stopt en het goed bedoelde voornemen om elkaar weer te zien, verwatert snel. Ik vond ander werk. Fijn werk, bijna op maat voor mij gesneden. Uitdagend en afwisselend, en tegelijk veilig, ondersteunend en met een heerlijke uurregeling en tonnen verlof. Ik trouwde met de beste man ter wereld (sorry dames), en wij twee, wij vinden het gezellig samen. Ik heb het goed. Ik ben gelukkig.
Maar wat ik wilde zeggen. Soms voel ik me alleen met zijn twee hier. Soms zou ik nog iemand dichtbij willen die mij door en door kent. Bij wie ik helemaal mezelf kan zijn. Bij wie ik zomaar eens kan binnenvallen voor een tasje koffie, en vooral, een goede portie vrouwenklets. Die ik toevallig in de winkel tegenkom, om dan 's avonds af te spreken voor gezamenlijk avondeten.
Maar ook iemand die een luisterend oor heeft voor onze grote dromen. Voor al de keuzes waar we stilaan voor komen te staan. Die ons helpt onze gedachten te ordenen. Die zomaar eens hier is, omdat het ons goed zou kunnen doen.
Ik mis een hartsvriendin hier kortbij ons. Ik mis mijn familie. Soms.
Hier is het omgekeerd: ik zit nog in mijn geboortedorp en manlief heeft toch wel een aantal kilometers mogen opschuiven... Hij mist het soms ook hoor, iemand die vlakbij is. Hij moet altijd een 40 minuten rijden om iemand van zijn dichte vrienden te zien.
BeantwoordenVerwijderenIk begrijp dus dat je daar af en toe last van kan hebben, zeker door de situatie waar je in zit.
Als het een troost moge zijn: als je in Z. zou wonen, dan mocht je hier altijd binnen vallen :-)
Ik verhuis deze zomer naar A. 50 km van bij mijn ouders en familie vandaan. Ik ken daar ook niemand. Maar ik hoop dat dat snel zal veranderen... Dat we snel vrienden worden met onze buren. Ik ben eens benieuwd, en ergens ook een beetje 'bang'. 't Ventje heeft daar trouwens ook geen vrienden wonen. Dus het is voor ons allebei 'een nieuwe start'. Alleen denk 't ventje dat vriendschappen vanzelf ontstaan en je niets hoeft te investeren, maar dat is niet zo. Dus wij zullen ook wel werk hebben, eens we verhuisd zijn...
BeantwoordenVerwijderenWe kunnen al bloggend op de koffie. Of doe maar een theetje, green tea met limoen...
BeantwoordenVerwijderenHet is wellicht ook eigen aan de leeftijd, en dat iedereen het zo druk druk druk heeft. En je 's avonds na het werk toch liefst neerploft. Misschien moet ik gewoon thuis een koffieshop openen?
We kunnen al bloggend een koffietje drinken. Of maak er een theetje van, groene thee met limoen graag.
BeantwoordenVerwijderenIk heb trouwens net vandaag een gezellige middag doorgebracht met mijn nichtje-lotgenoot. Laat dat de goede kant zijn van de zaak. Het brengt mensen ook dichterbij.
S., de zomer is wel een goed moment om te verhuizen: mensen komen buiten, tuin sproeien, wandelen, ... dat opent het gesprek wel beter. En hebben jullie misschien een hobby die je in A. kan doen?
Swiet, de zomer is inderdaad een goed moment om contacten te leggen! En we hebben nog niet gekeken naar hobby's die we daar kunnen uitoefenen. Ik vrees dat er wegens tijdsgebrek ook niet veel in huis zal komen. Van A. naar A. om te werken (dagelijks 70 km af te leggen in de file). Ik werk van 8 tot 5 dus wil zeggen dat ik van 7 tot 6 van huis ben, rap eten maken, bezig zijn met 't huishouden... Ik hoop dat ik tijd ga weten te vinden, maar zal eerst op mijn gemak moeten geraken.
BeantwoordenVerwijderen70 km heen en weer, is inderdaad niet niets. Ik sta daar vaak niet bij stil, dat dat voor veel mensen zo is. Ik werk in mijn eigen dorp, een luxe. Maar zelfs dan zijn onze avonden ook niet zo gevuld hoor.
BeantwoordenVerwijderenDat is een luxe, werken in je eigen dorp! Miss moet ik ook een andere job zoeken. Maar ik zie nog wel wat de toekomst brengt. Ik moet het eerst allemaal eens geprobeerd hebben, he.
BeantwoordenVerwijderen