Mijn zus is op logé. Ze schildert het huis van een vriendin , hier een paar straten verder. Ik heb haar gisteren goed gesoigneerd in de hoop dat ze de hele week hier logeert. We zien wel wat het wordt. Alleen al het idee dat ze in de buurt is, en niet in het andere eind van België, geeft me een familiaal gevoel. Zoveel als zus en ik op elkaar lijken, zoveel verschillen we ook, maar mijn portie vrouwenklets heb ik gisteren wel gehad. Er is toch altijd die herkenning en erkenning die, denk ik, alleen zussen kunnen hebben. (en misschien ook broers, hiermee heb ik geen ervaring). (De nachtmerrie die erop volgde vannacht, vergeet ik maar snel weer. Het was iets over mama en zus en ik, en niet begrepen worden en veel conflicten ...)
We hebben ons pleegzorgavontuur aan zus voorgeschoteld en, jippie!, ze reageerde enthousiast. Zus zag het zitten. En ik heb er lekker eens alles kunnen uitgooien. Ik denk dan ook dat we helemaal klaar zijn voor vanavond: cursusdag nummer één. Moet het gezegd dat ik hoop dat de werkdag snel, heel snel, vooruit gaat?
Hehe, ik heb geen zus. Soms vind ik dat wel jammer en soms ook weer niet. Ik heb wel een broer en denk dat dat toch niet helemaal hetzelfde is. Andere hormonen eh, die reageren op alles veel gelatener en rationeler ;-)
BeantwoordenVerwijderenWe zijn er wel voor elkaar, maar we lopen elkaars deur niet echt plat.
Leuk voor je dat je zo goed overeen komt met je zus, dat moet echt leuk zijn :-)
Hou me/ons/je lezers maar opde hoogte over je pleegzorgavonturen. Wij spelen ook al even met het idee om in dat avontuur te stappen, maar gaan er eerst al onze pogingen doorjagen.
Zo'n pleegkind verdient je volle aandacht vind ik en dat kan ik nu (met de intensiteit van elke maand opnieuw te starten) niet geven.
Toch lees ik graag avonturen van anderen in adoptieland/pleegzorgland.
Zo leer ik ook wat bij :-)
Hopelijk valt het goed mee vanavond!! :-)
oh Lie, maar zo 'zussig' zijn we niet hoor. Mijn zus is nogal eigenzinnig. Soms horen we ze, soms weken, maanden, jaren niet. Soms is ze heel toegankelijk, soms helemaal niet. Maar het zijn goede tijden nu. Als we mekaar zien, begrijpen we elkaar weer heel goed. En daar geniet ik toch wel van.
BeantwoordenVerwijderenIk heb van allebei één exemplaar. Een zus die vijf jaar jonger is. Een broer die drie jaar jonger is. Zolang ik thuis woonde, had ik het idee dat ik altijd werd buitengesloten omdat ik 'te groot' was. Ondertussen woon ik 35 km van mijn ouderlijk nest af. Broer, zus en ik lopen elkaars deur niet plat, maar we kunnen wél op elkaar rekenen in tijden van verhuizen/verbouwen/afwerken. En ik ben van plan om mijn broer nog dichter bij mij te trekken door hem als peter te vragen voor ons eerste kindje (dat is nog niet onderweg, maar ooit zal het er hopelijk wel eens van komen). Mijn zus komt al eens regelmatiger af met haar lief om een hapje te eten en ik vind dat super. Met ouder worden verstaan we elkaar beter.
BeantwoordenVerwijderen