Wat doe je als zoontje-lief om 17u30 al in zijn bedje kruipt? Dan heb je plots een zee van tijd en weet je je er geen raad mee. Het was gisteren nogal een moeilijke avond. Alle mogelijke excuses om toch maar niet te moeten slapen, passeerden de revue (zoooo honger, zooooo dorst, nie moooeeee, kaka doooeeen, pipi doooeeen). Brei daar nog een volledige dag school aan, inclusief boterhammetjes eten in de school, en je kan je voorstellen dat hier een uitgeput Hummeltje rondliep na schooltijd. En dan is het oorlog. Alles wat niet mag, wordt gedaan. Hij roept. Ik roep. Hij weent. Ik ween net niet. Tot het lumineuze idee me te binnen schiet om even een blokje om te wandelen met de buggy. Hummeltje rustig. Ik rustig. En meteen de heerlijke avondlucht kunnen opsnuiven. Intussen konden de zelfgebakken koekjes afkoelen, terwijl de geur nog lekker in huis blijft hangen. Mocht manlief hier zijn, dan zou de avond nu al perfect zijn. Waarmee ik natuurlijk niet wil zeggen dat een avond alleen perfect is als Hummeltje slaapt. Integendeel. Hij is ontzettend lief en innemend. Nog steeds meer en meer. En zo vindingrijk soms. Of wat dacht je hiervan?
"Zo moet daaaat" (lees: zo doet mams dat altijd ... inderdaad)
Al twee jaar zeggen we dat het steeds leuker wordt. Exact twee jaar, want vandaag is het Hummeltjesdag. De dag dat we hem onder onze vleugels mochten laten schuilen. Daar stond ik dan, op het feestje van de buurman, met een iet of wat vreemd kindje in mijn armen. Smeltend van een onbekend soort geluk. En nu fietst dat kindje naast me, op zijn loopfiets naar school. En nu vertelt hij 's avonds over wat de juf hem leerde. En 's morgens wekt hij ons met al zijn enthousiasme. En dan praat hij, zonder ophouden (letterlijk, zonder ophouden), tot hij achter de schoolpoort verdwijnt. Altijd met een glimlach. Bijna altijd met een glimlach. Vanavond even niet. Maar ach... zelfs als hij boos is, is hij toch zo lief.
Heerlijk!
BeantwoordenVerwijderen