De pest

Ik had er de pest in vandaag. Alsof bij het openen van mijn ogen een knop werd omgedraaid. De pestknop. De pest in alles. De pest in iedereen. Zelfs de zon kon me niet bekoren. Af en toe dat stuk chocola, dat me nadien meteen een dreun in mijn schuldgevoel verkocht. Ik zag té veel mooie dingen, die ik niet kon plaatsen - letterlijk en figuurlijk. En tegelijk werd ik als een fish stick in paneermeel, in zelfmedelijden gewenteld. Ik haatte het dat niemand me ooit had geloofd dat ik zoveel pijn had in mijn darmen. Dat het altijd maar aan stress werd verweten. Ik haat het dat ik nu ook overal pijntjes voel - sommige behoorlijk hardnekkig en langdurig aanwezig - waardoor ik het gevoel heb vol te zitten met 'K'. En niets of niemand kan me geruststellen, want het liep toch al eerder mis? 

Ik kan het niet meer verdragen dat er nog zoveel kleine klusjes in huis liggen te wachten, en ik de handigheid niet heb om eraan te beginnen. Of dat iedereen vindt dat ik er goed uit zie, terwijl dat enkel is in vergelijking met ... En alsof het nu allemaal achter de rug is, terwijl dat de grootste onzekerheid is die er bestaat. Of dat ik mijn eetgewoonten wil omdraaien, maar er de energie en de startblokken niet voor vind. Of dat mijn tekst plots verdwijnt, nadat ik al ettelijke regels had neergepend - want zoiets gebeurt ook op zo'n dagen. En dat ik altijd thuis zit. En ik wel hier en daar heen ga, maar het allemaal even leeg lijkt. Niet gaan werken, en toch altijd bezig zijn, gaat vervelen na een tijd. Dan wil ik in het weekend overal en nergens heen, omdat het samen met mijn gezin minder leeg lijkt. Ik kan het huis soms niet meer verdragen. 

Dus hier zit ik dan met mijn hoofd vol ideeën, en een hersenpan en lijf met te weinig energie en doorzettingsvermogen. De ideeën dwarrelen in het rond, willen eruit, willen rondspringen en dansen en werkelijkheid worden. Maar er zit een slot op de deur. Een slot waarvan ik de sleutel nog niet vond. Alleen hier en daar van een luikje, waar enkele zonnestralen doorheen piepen en mijn waterig oog beroeren.  En dan komt er op de valreep, toch dit: