Kunst met grote M

Ik hou van kunst. Ambacht. Esthetiek. Misschien niet het vergezochte abstracte, waarin een of andere boodschap onherkenbaar zit verwerkt. Maar wel de toegepaste versie. Uitgebalanceerde meubels, verrassend kleurengebruik, niet alledaagse fotografie, de kunst om een sfeer op te wekken met een doordachte inrichting - die liefst helemaal niet doordacht lijkt. En nu ook Mode. 

Dat ik hou van kleding, wist ik wel. Maar dan de gewone kleding in gekende grotere ketens, en hier en daar een unieker stuk. Ik had daarentegen niet gedacht dat haute couture en fashion me kon boeien. Gelukkig kwam daar creatief brein Br. met een uitnodiging om haar te vergezellen naar het modemuseum van Hasselt. Ze had, samen met een aantal andere dames,  een exclusieve avond gewonnen met een rondleiding door de samensteller van de huidige tentoonstelling Haute à porter:  Filep Mortwary.  Nu doe ik net of deze naam mij ooit eerder iets zei, maar wees maar gerust, hij was mij zo onbekend als de vierkantswortel van 15678920466742. Dat hij iets met mode te maken had, was me bij de eerste aanblik al duidelijk. Dat hij zo gepassioneerd bezig was met mode, en met zijsprongetjes in de branche, zoals journalistiek en fotografie, bleek tijdens de rondleiding meer en meer. De tentoonstelling was erg sfeervol opgesteld. Uitgepuurd. Fotografisch. De uitleg bij de soms vreemde, maar steeds indrukwekkende stukken, humoristisch, gepassioneerd en met kennis van zaken. Zoals steeds snoof ik sfeer, zonder details. Behalve dat ene paar schoenen. Dié had ik wel opgemerkt. 

Mijn rug deed pijn, mijn benen dronken gulzig melkzuur, maar ik héb genoten. 

Een fototoestel wilde ik niet meenemen, maar ik kon het niet laten om toch enkele sfeerbeelden te maken. Met mijn niet-zo-goed-werkende gsm-camera. Misschien ga ik nog eens terug mét fototoestel. Het was écht de moeite waard.

creatief brein Br.- die ik heel dankbaar ben -  en Filep Mortwary,
de samensteller van de tentoonstelling. 

Dieren tussen mode, als rode draad . Omdat dieren aanvaard worden zoals ze zijn.
Te lange nek, korte poten, gewei buiten verhouding. Een groot contrast met de veel te kleine kleding, op maat van modellen gemaakt. (Eén kledingstuk van een gekend model moest zelfs op het bovenstuk van een kinderpaspop getoond worden!)

Dit is géén zwart-wit foto. Dit is de uitgepuurde fotografische opstelling van de tentoonstelling.
Wat de kleding betreft: ruitjes met organza over. Een leuk idee. 

En hier de schoenen die me opvielen. Ze horen bij het witte kleedje van hierboven. Maar ik kan wel bedenken waar ik ze onder zou kunnen dragen... 

spiegeleffecten 

Deze foto geeft de absurditeit weer van sommige modeshows. De modellen, die doorgaans niet het meest forse gestel hebben, moesten deze hele constructie op de catwalk dragen. En dat op de klompen-met-hak. Er werd gestrompeld, gevallen, gezwalpt tijdens de bewuste modeshow, tot groot ongenoegen van de aanwezige journalisten. 

Een foto uit de jaren '70, die heel actueel zou kunnen zijn.
Prachtig beeld, vind ik. 

Deze foto geeft niet goed weer wat ik wilde tonen, maar wie goed kijkt, ziet het ... kousen in een pump. Ik vind het heel tof staan, en zou het zelf ook wel willen durven... Al is het maar omdat ik altijd koude voeten heb.