het is weer bijna kerst zeker?

Ik weet niet of je je de vorige kerstperiode nog herinnert, maar ik alleszins wel. Ik viel toen geleidelijkaan van de regen in de drop, en mocht uiteindelijk nét voor de kerstdagen het ziekenhuis verlaten. Om dan met mondmaskertje op kerstmis te vieren. 

Dit jaar gaat het zowat dezelfde kant op. Ik ben twee weken geleden gestart met nieuwe medicatie. Drie pilletjes elke dag. Het leek mee te vallen. De beloofde moeheid was er vooral 's morgens, maar dan kon ik 's avonds al eens actief zijn. Heerlijk! Ik had ook minder eetlust en mijn handen begonnen wat te branden, maar al bij al was het te doen. Maar nu dus niet meer. Stilaan nam de diarree toe. Ik kreeg een zeurende pijn in de onderbuik. En dan hevige pijnscheuten. Opeens zware diarree 's nachts, en de volgende ochtend was het om zeep. Rondstappen ging moeilijk. De zetel werd mijn biotoop met een flesje oasis in de hand (water drinken, lukte niet - nog steeds niet trouwens - op een of andere manier is die vloeistof 'dikker'). Vandaag is mijn buik opgezwollen, en mag ik ook nog eens genieten van een goede verkoudheid, en mijn gemoed staat ver onder nul. Ik sla het gezin gade, en laat alles gebeuren. Maar innerlijk ben ik boos, weemoedig, teleurgesteld en bang ook. Want wat is dit weer allemaal? En ga ik deze therapie nu ook weer niet verdragen? 

Ik heb gelukkig een super lieve prof die nu elke dag met me in verbinding staat - ja, ook in het weekend! - samen met de specialist hier in het dorp. Elke wijziging wordt opgevolgd en niets wordt aan het toeval overgelaten. Dat geeft toch ergens een vorm van rust. Als er iets moet gebeuren, zal dat ook wel gebeuren.  Maar hopelijk is het snel weer van de baan. Want ik wil cadeautjes maken. In kerstsfeer komen. Genieten van de donkere dagen met kleine lichtjes. Die mis ik nu...