woensdag 7 december 2016

politiek en zo

Ik ben er niet zo voor om mijn politieke of sociale ideeën zomaar op het net te gooien, maar ik voel dat er meer en meer frustratie in me borrelt over wat ik in kranten lees. Steeds vaker vraag ik me af hoe ver politici van de realiteit staan. En of ze ooit wel eens denken aan de échte langetermijn. Tegelijk frustreer ik me in de dagbladen - ja, ook de 'betere'. Hoe ze met misleidende titels het denken van veel mensen in een richting sturen. De verkeerde richting, in mijn ogen. De individualistische richting. En ja, het staat dan wel in het artikel genuanceerd, soms, maar de meest beïnvloedbare mensen lezen net die niet, denk ik. Dus zijn meer en meer mensen maar half geïnformeerd.

Om maar één voorbeeldje te geven: het onderzoek dat aantoonde dat een groot percentage van de Belgische bevolking vindt dat sexuele handelingen zonder toestemming, in bepaalde omstandigheden moeten kunnen. Oké, het onderzoek is omstreden: onduidelijke vraagstelling is niet het beste uitgangspunt voor een gedegen onderzoek. En daar ging het dan ook een hele dag over. Maar heeft iémand die dag benadrukt dat het om onze hele bevolking ging? En dus niet over een welbepaalde, vaak geviseerde groep, waarvan zoveel mensen dénken dat zij een macho-moraal hanteren over deze kwesties? Het onderzoek gaat niét over hen. Zou het niet eens goed zijn ook die vaststelling eens te benadrukken? Of zels maar eens te vernoemen? Of heb ik dat gemist?
Het is maar één bedenking die ik me de laatste maanden maakte.

Of neem nog deze, om het af te leren. Het invoeren van rekeningrijden. Ja, ik kan er me iets bij voorstellen. Milieu en files en dat soort dingen. Maar hoe kan je nu zo een maatregel nog maar willen invoeren, als je niet eerst ook aan de alternatieven denkt? Openbaar vervoer? Ontsluiting van Limburg? De inkomsten van het ene kunnen toch geïnvesteerd worden in het andere? En het kan toch niet los van elkaar? Dat houdt toch helemaal geen steek? 
Het doet me meteen ook weer denken aan het M-decreet. Ook zo'n nobel doel dat zonder enige voorbereiding in een heel ander systeem werd gedeponeerd. 

Ik vraag me soms af of politici de commentaren van mensen in het veld bestuderen? Of studies uit andere landen raadplegen. En of ze dan zelf niet zien dat ze niet goed bezig zijn. Ik snap het de laatste tijd niet meer.

Dus zo af en toe, geef ik eens commentaar. Laat ik mijn mening toch eens los, en dan verbaast het me hoe weinig mensen reageren. Het laat zovelen koud. Mij ergens ook wel wat, maar toch. Je kan het maar gezegd hebben, en er moest maar een ooit iemand iets oppikken en denken 'daar kan ik wat mee'.  Ik hoop nog altijd dat het kan ...  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten