Juij! Bijna kerst!

Vandaag begon de dag nog met een gespannen buik en de nodige zorgen daarover. Ook tijdens de onderzoeken was het even spannend, maar uiteindelijk konden we afkloppen op niets meer dan 'een darminfectie'. Eentje op de terugweg, gelukkig, en dus mocht ik naar huis. In de loop van de dag ontspande mijn buik en kon ik voor het eerst sinds een aantal dagen gewoon eten en (ik beken) snoepen. Héérlijk! 

Dit werd mijn eerste echte maaltijd terug. Niet meteen 'licht' te noemen, maar daar trek ik mij na het vasten heel erg niéts van aan! Risotto met venkel, versierd met een venkel-citroen-slaatje. (Naar een recept van Jamie Oliver, via Hello Fresh. (Yep, ik ging inmiddels overstag. Het spaart me zoveel energie om geen inkopen te moeten doen. Of vooral: niet zoveel in- en uittasten. Soms jammer voor de vele recepten die ik heb verzameld, dus ik wil het liever niet altijd doen.)

Ik voel me wel nog erg moe en slap. Mijn benen zijn als van een lappenpop, maar ik neem aan dat dat snel betert nu ik mijn innerlijke mens weer met lekkers en gezonds kan verzorgen. En nu heb ik ook weer zin in de eindejaarsdagen en al het over-gezellige dat daar van mij bij mag horen. 

Ik dacht trouwens dat ik de voorbije week helemaal niets had gedaan. Maar blijkbaar leidt niets doen soms toch nog tot iets...

knutselen met Hummeltje: een kerstgeschenk voor een klasvriendje.
 Iedereen knutselt voor iemand, en er wordt een echt feestje gehouden.
Het werd een kruipende kameleon, naar een idee van 'Zelfmaakideetjes'. 

Ook voor het klasgenootje: een Rudolf gemaakt van overschotjes foampapier en -bollen.
Misschien meer een mix tussen een eland, varken, beer en nog wat beesten, maar met wat verbeelding? 

'pimp-je-parkeerschijf-met-vilt'

Beetje kerst in onze gang.


en in de living:  

Ik beken: geen spoor onder de trein ... onze trein had moeite met het evenwicht ... 

Pakjes maken en geven, ik hou ervan!