Ik zie enkele collega's in de (haalbare) verte fietsen, zet een versnelling hoger en zie hen naderen. Mijn conditie is niet meer wat het geweest is, en even later moet ik toch lossen. Ik geef het op. Liever genieten van de prille zonnestralen en in bomma-tempo richting thuishaven. Mijn adem neemt het bomma-tempo niet zo snel over, maar het voelt zo heerlijk. Duidelijk geen super conditie, maar (daardoor) lekker kapot. Even alles gegeven. Het voelt weer een beetje zomer in mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten