Zoals gisteren heb ik het graag. Lang uitslapen. Geen plannen. Zon die schijnt. Lekker in pyjama rondhangen, vooral achter de pc. Beetje voor het werk gedaan, beetje in boekjes gebladerd, beetje met manlief gaan wandelen in een heerlijke middagzon. (Pyjama was inmiddels omgeruild voor de ultieme flodderbroek). Allemaal beetjes. Geen moetjes. Ruimte voor creatieve ideeën. Eindelijk nog eens een dagje dat ik niet het gevoel had dat ik 'wacht'. Gewoon leven en beleven.
En ook vandaag was een meevaller. Ondanks de grote werkdrukte, bleef de gevreesde stress uit. Ik voelde me gesteund vandaag, op een vreemde manier. Als een veilig net van begrip over me heen, zomaar, om niets. Vasthouden nu, want de week wordt lang. Ik neem de zon met me mee en laat me drijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten