Ontnuchtering

Ik zou nog zoveel kunnen schrijven over onze fantastische vakantie. En dat ga ik ook nog doen. Maar nu even niet. De ontnuchtering vanavond was groot. Na een super gezinsweek ons Hummeltje weer moeten achterlaten... het deed pijn. Het doet pijn. Hier in mijn ziekenhuiskamer probeer ik mijn gedachten te verzetten en stilaan toe te leven naar de zware behandeling van morgen. De foto's van onze vakantie bekijk ik wel, en dan word ik even vrolijk. En soms terug verdrietig. Ze bewerken en becommentariëren, is dus voor later. Als ik weer boven water ben. Maar met deze foto's wil ik niet wachten. Omdat ik er blij van word.

Turen naar de Loire

Een plas en steentjes = weer een gelukkig Hummeltje

(Er zijn ook tedere foto's van ons drietjes, maar omdat Hummeltje er te herkenbaar op is, kan ik ze hier niet plaatsen. Maar denk gewoon aan mams en paps, beiden hand in hand met Hummeltje, kuierend langs de Loire in de zon. Of wij drietjes aan de terrastafel, lachend. Of wij tweetjes trots kijkend naar een fietsend Hummeltje. Laat 

je fantasie maar haar gang gaan.)