woensdag 12 juni 2013

Piep

Hier ben ik weer, heel voorzichtig. Vanuit de zetel, onder een dekentje. Nog slapjes, maar herstellende. Ik proefde vandaag voor het eerst sinds de laatste zware behandeling (een week en een dag geleden) van de buitenlucht. Heerlijk! De voorbije week was zwaar. Ik zou bijna zeggen, een hel, maar ik wil er niet te ver op doorgaan. Denk aan alle gewone typische chemo-dingen, tel die samen op en doe er een saus van pijn in de rechter onderbuik overheen. Dat moet het ongeveer geweest zijn. Mijn moed was ik kwijt. Die zat ergens gekleefd onder mijn schoenen. Maar mijn schoenen bleven ongebruikt op de kamer staan. Maar goed. Laten we het daar niet meer over hebben. Ik lééf weer. Hummeltje is sinds gisteren weer thuis. Wat een enthousiasme! Hij had duizenden kusjes nodig, en knuffels, voor hij wilde slapen. Ik gaf ze met heel veel plezier! Vanmorgen stond zijn mond niet stil. Wat praat hij toch weer ongelooflijk goed! Dan kan ik weer zeggen: ik leef. Ik geniet. Stilletjes nog. Namiddag krijg ik een inzinking. Dan zak ik weg in de zetel, in een diepe slaap, en word ik weer helemaal als een zombie wakker. Dan moet ik een reden vinden om op te staan, toch iets te doen, en dan krabbel ik weer overeind. Klaar om Hummeltje en manlief in mijn armen te sluiten.
Ik moet even zeggen dat ik ben komen piepen met dank aan heel veel lieve berichten en attenties. Om maar enkele op te noemen, zonder al de andere tekort te willen doen: een onopvallend berichtje op facebook om moed in te spreken, een gedichtje in mijn mailbox, lieve buurvrouwen die altijd klaarstaan, verzorgd worden door mansuperlief en een cadeautje ontvangen van een volgster van mijn blog. Niet zomaar een cadeautje. Iets op mijn lijf geschreven. Iets hartverwarmends. Iets dat me uit de zetel heeft getrokken.
Dank jullie allemaal! Ik stuur jullie mijn eerste kleine glimlach. 
En omdat ik het niet kan laten... Ik kan niet zoveel, dus de computer en tinternet zijn momenteel goede vrienden van me. En waar vind je me dan? Inderdaad. Op woonsites, knutselsites en dat soort dingen. En daar kwam ik dit tegen:


kast oud-nieuw (Rewind Design)

Ik ben verliefd! Op deze kast. Ook een teken dat het beter met me gaat?

1 opmerking: