vrijdag 20 september 2013

Op het spoor

We zijn weer op het spoor. We nemen een kleine zijsprong en rijden verder. Eindstation is ongewijzigd gebleven. De tweede scan wees 'enkel' twee nieuwe plekjes in de lever aan. Geen goed nieuws, maar ook niet onoverwinnelijk. Ik moet niet terug naar de zware behandelig van eerst - daarvoor zijn de plekjes te klein. De chemo wordt gewoon gegeven zoals de bedoeling was. De eerste keer daarvan viel mee, dus ik durf dit wel aan. Na drie maanden krijg ik terug de dubbele scan (deze keer meteen, zonder die vreselijke wachttijd) en wordt er geëvalueerd. Als er niets is bijgekomen en alles is in orde, dan volgt een tweede operatie, waarbij de sectie met de huidige puntjes wordt weggesneden. Deze operatie zou ietsje minder ingrijpend zijn dan de vorige - gelukkig.
Ik ben veranderd door de voorbije week. Nooit eerder had ik het gevoel dat er een 'einde' was. Nu leek het dichterbij dan ooit. Ik zal dat gevoel niet meer kwijt geraken, vrees ik, al wil ik er me niet door laten leiden/lijden. Om de knop weer om te draaien, beginnen we met een kort tripje Noord-Frankrijk. Even met manlief ertussenuit. En dan moet de knutselkamer op volle toeren draaien. Een turnzak en truitje met kap zijn vorige week nog uit de naaimachine gerold. Het geeft zin in meer. En ook meer Hummeltje. Er zijn voor hem. Dingen doen met hem. Hem liefhebben. Léven.

4 opmerkingen:

  1. Back on track... goed zo! Geniet van jullie uitstapje. Binnenkort kletsen we eens bij met een kopje koffie en een groot stuk taart. x

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Geniet ervan, komt allemaal goed! xxx

    Heidi

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Oeffff.... Ik ben on-ge-lofe-lijk blij voor je!
    Chapeau dat je al weer op de rails bent en geniet van je tripje. Dat heb je wel dubbel en dik verdiend.
    Dikke knuffel
    I.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dat is echt een hele opluchting... Ik heb niet vaak meer gereageerd omdat ik vooral op het werk in m'n pauzes meelas en ik daar niet kan reageren, maar heb intens met je meegeleefd, ook met de schrijfsels van je man. Je bent zo een sterke, moedige, levenslustige madam! Ik duim uit volle kracht dat alles goed komt, en dat je dag per dag jezelf doorheen deze donkere periode slaagt, denkend aan de mooie zonnige tijden die daarna op jou liggen te wachten. En dat je ook intussen, op die pijnlijk weg, ook blijft moed vinden zoals je nu doet, blijft kracht putten uit zoveel kleine mooie dingen, uit alles wat je gegeven wordt. Prachtig, ontroerend en zo krachtig om te lezen. Zelfs al zal je je lang niet altijd zo voelen, je doet het toch maar. HEEL VEEL MOED!!!! Geniet van je uitstap! XXX

    BeantwoordenVerwijderen