Ik hou van een lekker ontbijt. Ik hou ook gewoon van lekker eten. En sinds ik 'anders' ging eten, ontdekte ik het ene heerlijke ontbijt na het andere.
Omdat ik zaterdag een heel aantal uren op de trein voor de boeg had, wilde ik een stevig ontbijt dat me geen zin in tussendoortjes zou geven. Ook moest het 'toilet-veilig' zijn. In mijn geval wil dat zeggen dat mijn darmen al de ingrediënten gewoon moeten zijn. Mijn buik houdt niet meer van verrassingen. Het werd een (gekochte) speltwafel, enkel gezoet met rozijntjes. Eerder hartig dan zoet, en behoorlijk stevig van smaak en structuur. Ik bakte een appel in schijfjes, en bestrooide deze met kaneel. Ik ben vergeten of ik er nu ook wat honing over deed of niet ... Ik geloof van niet, maar volgens mij kan het wel. Dit ontbijt was even eenvoudig als heerlijk. Ook manlief vond het wel lekker, geloof ik.
Vanmorgen probeerde ik een hapje te imiteren dat ik onlangs geserveerd kreeg in het restaurant 'Two Cooks' (een aanrader!). Toen ik paste voor de gesuikerde pralines bij de thee, verraste de kok me met twee suikervrije snoepjes: Het eerste was een kopje met stukjes granny-smith appel en pistachenootjes. Een tweede tasje bevatte dit verfrissende wijnappelsien-met-munt gerechtje. Ik weet niet hoe de kok het heeft bereid, maar ik sneed vanmorgen gewoon een wijnappelsien in stukjes, liet het sap in mijn (diep) bord druppen, en strooide er wat versnipperde muntblaadjes over. Super lekker, en vast en zeker ook een topper in de zomer!
Hmmmm lijkt me lekker :)
BeantwoordenVerwijderen