De datum komt weer dichterbij. De datum die ik twee tot drie maanden probeer te negeren, en in mijn agenda niet laat voorkomen. De datum die alles weer overhoop kan gooien. Hopelijk helemaal overhoop, zoals in 'alles is weg, mevrouw'. Dan zou ik toch ook even moeten bekomen, denk ik. Maar met plezier!
Nu er al maart achter de getalletjes gaat staan - straks over 2 dagen - begint mijn buik 's morgens alweer te kriebelen. En ook 's avonds, vlak voor het slapengaan. Scenario's passeren de revue, dag én nacht. Vooral het rampscenario, want vooral dat hoor en lees je rond je. Wat als het plots overal zit? Wat als er niets meer kan gedaan worden? Wat als mijn tijd plots eindig lijkt te zijn? Ik heb nog zoveel te doen! Je zou denken dat ik daar dan nu best nog mee begin, maar dat lukt niet. Angst werkt verlammend. Maar ik probeer het nog even in een doosje te stoppen en het te vergeten achter mijn naaimachine - eindelijk nog eens. En ik probeer nog niets te denken. Geen hoop en geen wanhoop. En ook niets tussenin. Ik probeer het, tussen de zenuwen door. Al zou ik zo graag eens heel erg willen juichen.
Dit moet zo onmogelijk moeilijk zijn!!! Dit kan geen mens zich voorstellen als hij het niet zelf heeft meegemaakt.
BeantwoordenVerwijderenIk HOOP (want het is geen hoopje) voor jou en iedereen rondom je dat je na die datum kan juichen, dan juichen wij allemaal met je mee! Hou je sterk!
Ik duim heel hard met je mee en blaas veel hoop jou kant uit! Xxxxxxxxx
BeantwoordenVerwijderenik duim mee!
BeantwoordenVerwijderenVeerle