Zonet ben ik weer aangekomen in mijn oude vertrouwde omgeving in UZ Leuven. Een iets minder bekende afdeling, maar hier en daar is er toch een bekend verpleegstersgezicht. De foto van hummeltje en manlief hangt op de muur voor me te blinken. Een super guitige foto, waarnaar je niet anders kan dan terug lachen. Na een stressvolle week met hyperventilatie-verschijnselen en onverklaarbare pijntjes, heb ik me voorgenomen me over te geven aan de anesthesist en chirurg en nadien alle verplegers. Ik ga (proberen) me niet te druk te maken. Het laten gebeuren. De dag nemen zoals ie komt. Ik mocht me trouwens al heel snel verbazen over het feit dat in mijn dossier (nu?) een speciaal dieet genoteerd staat: suikervrij, lactose-arm en geen witte koolhydraten. Benieuwd hoe de catering hiermee om zal gaan. De bereidheid om het te realiseren, was alvast groter dan ooit tevoren hier. Love it!
De blog geef ik nu even over aan manlief. Ik heb een bende vakantiefoto's klaarstaan. Hopelijk kan ik ze zélf op een nog respectabel tijdstip de wereld insturen.
Zet m op! Of eigenlijk, sterkte, ontspan en laat het gebeuren :)
BeantwoordenVerwijderenZet m op! Of eigenlijk, sterkte, ontspan en laat het gebeuren :)
BeantwoordenVerwijderen