De operatie vond deze morgen plaats om 8u en om 17u was ze terug op haar kamer. Tussen die tijden werd een stukje lever verwijderd, de pijn bestreden (of dat werd toch geprobeerd) en de bloeddruk gestabiliseerd. Toen ze haar de kamer binnen reden, was ze redelijk wakker en kon ik ook al redelijk met haar praten. Iets trager wel, maar dan kon ik haar eens goed volgen ;).
Ze zat eigenlijk het meeste in met de verpleging die voor de 1ste keer in haar inmiddels bijna ontelbare aantal opnames iets te nuchter of praktisch waren. En ik geloof haar; in die omstandigheden wil je iemand bij je die meer doet dan slangetjes open of dicht draaien. Nee, je wil ook een kussen verlegd hebben en vooral de vraag horen of alles OK is. En dan nog 's die vraag en nog's. Tot je zo dicht als mogelijk bij OK bent. Zachtheid is dan bijna van levensbelang.
Over de ingreep zelf of het resultaat ervan weten we nog niets. Nog geen dokter of chirurg kunnen spreken.
Manlief
Sara, je bent de hele dag in mijn gedachten geweest. Hopelijk komt er snel nieuws en hoeven we niet in ons "clubtentje" te kruipen.toi toi toi.
BeantwoordenVerwijderenInge
Ik hoop dat elke dag een beetje beter wordt. Dat ze je kunnen helpen als je pijn hebt ... Ik denk wel aan jullie.
BeantwoordenVerwijderen