Het gaat vooruit, letterlijk en figuurlijk. We wisten dat hij het ooit uit zichzelf zou proberen én kunnen. Maar dat hij mij na school opeens zou verrassen met een fietstocht van 4 km, met zijn fiets zonder zijwieltjes, en dat in de tweede week van het eerste leerjaar; dat had ik niet verwacht. Of we trots zijn? Enorm! Zelfs zo trots dat ik blij was om onderweg een bekende tegen te komen, zodat ik mijn fierheid instant kon delen. En hier deel ik het nog eens. Of hoe trots (pleeg-)ouders kunnen zijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten