Hoe ik een aftenoorlog overleef.

Ze zijn er weer, die rotvervelende, allesverstorende aften. In een vingerknip zijn ze geboren. Wellicht omdat ik maandag, na een reactie op de chemo, een extra dosis cortisonen kreeg, waardoor mijn immuunsysteem werd lamgelegd. En daar hebben de aften dus dankbaar gebruik van gemaakt. Niet één, twee of drie aftjes hoor. Een heel leger. Twee dikke plakken open wond. Op elke wang één, het blijft eerlijk. Onder mijn tong, op mijn gehemelte, tot in mijn keel. Geen plekje is vergeten. Het zou me zelfs niet verbazen dat ze ook weer mijn darmen hebben ingepalmd (getuige de talrijke toiletbezoeken die ik, nu ik maar moeizaam kan eten en drinken, nog meer dan anders kan missen). En omdat ik ook avastin krijg bij mijn chemo, helen wonden niet goed. Van een mooie combinatie gesproken ... 

Het stomste is dat ze me volledig lam leggen. Niet alleen doet het immens veel pijn. Nee, ik word er ook moe van, lusteloos, moedeloos zelfs. Ik weet dat ik me rustig moet houden, om mezelf niet te gaan vermoeien, maar ik zit toch altijd zo vol ideeën die ik wil uitvoeren. Niet dus, nu. Liggen. Slapen. En anti-aften-middeltjes verzamelen en nuttigen. Dat is zowat mijn dag. Alle bestaande anti-aften-middeltjes heb ik al ooit uitgeprobeerd. De meest efficiënte zijn nu onmogelijk, wegens mond-in-brand-gevaar. Blijven over: dafalgan (niet echt anti-aften, maar wat heb ik ze nodig nu!), zalfje van de plaatselijke apotheker (lekker verdovend zodat het me toelaat in 5 à 10 minuten mijn eten binnen te proppen), een stomatitis-cocktail-spoelmiddel, echinacea met extra vitamine C, Immix,  mijn andere supplementen en veel verkoelend water. Elk kruimeltje dat in de wonde kruipt, moet er onmiddellijk en onverbiddelijk  uit! En dan het wonder-anti-griepmiddel met citroenschijfjes, kaneel, gember en honing. Boordevol bacterie-soldaten dus.

Verder staan op het menu enkel yoghurt en goed opslurpbare, lauwe pasta. Een feestmaal is het niet echt.

Maar ik houd (nog even) moed. Misschien kan ik volgende week toch wel de kamer van Hummeltje afmaken? In mijn hoofd zit het al goed. Nog wat ikea-en, verven, knutselen en we zijn er. Als de oorlog overwonnen is...