Kerst is gepasseerd, met ups en downs, maar uiteindelijk met een mooi en warm gevoel. Tussen het feesten door, genieten we nu met ons drietjes van rustig niets of weinig doen. Gewoon samen, meer moet dat niet zijn.
Vandaag startte ik ook terug met mijn medicatie. Omdat ik de vorige weken teveel pijn had aan mijn darmen, was beslist om even te stoppen en op krachten te komen. Die kracht heb ik weer gevonden, dus mag ik nu een tweede poging ondernemen. Het is nog maar een kleine vier uur geleden dat ik de pilletjes nam, en ik ondervind al een vreemd gevoel in mijn buik en hoofd, maar ik geef het nog even het voordeel van de twijfel. Lukt dit niet, dan is het wéér een medicijn dat ik op de non-list kan plaatsen. Dan rest er mij nog één middel om uit te proberen. Ik probeer er niet teveel over na te denken, maar in deze tijd van het jaar, is dat moeilijker dan anders. Alsof alles nu 'de laatste keer' kan zijn, al heeft niemand me dat met zoveel woorden verteld.
We gaan er niet in blijven steken, en doen maar gewoon gewoon. Zodadelijk gewoon in de zetel, met een boekje in de hand. En dan gewoon een huisje bouwen met mega kartonnen duploblokken. Daarna gewone spaghetti maken en eten, en gewoon wat spelen. Gewoontjes gezellig.
Nou, noem dat maar gewoon... ik kan me niet voorstellen hoe dat voelt. Het moet heel naar en onwerkelijk voor je zijn. Hopelijk heb je nog veel tijd met je geliefden.
BeantwoordenVerwijderenEen vriendin van ons kon na verloop van tijd een uitgewerkt medicijn nog eens nemen. Misschien is er voor jou ook zoiets mogelijk?
Wens je veel sterkte, en veel "gewone" dingetjes om van te genieten :)