De laatste eerste keer vandaag. Als deze dag om is, hebben we alles van de eerste chemo-cyclus achter de rug. Het schema is ingewikkeld, maar duidelijk. Ooit zei ik tegen manlief dat ik al blij zou zijn als ik niet op de slechts denkbare manier moest starten. Met andere woorden: vrije longen (check!), zware chemo, met speciale behandeling via de lever (check!) en vandaag hoorde ik ook dat ik nog een ander toxisch middel 'mag' krijgen. Dit middel moet ik wekelijks gaan halen in Leuven (toch beetje een afknapper) en geeft ook heel wat vervelende bijwerkingen. Ik ga me straks terug 14 wanen, want er is acné in aantocht. Evenals kloven in de handen, droge huid enzovoort. Voor iemand die zich had voorgenomen om zich tijdens de hele behandeling zo goed mogelijk te blijven verzorgen, is dit toch wel wat vervelend. Anderzijds kan ik ook weer blij zijn dat het de kansen alleen maar kan verhogen.
Met de hele cocktail die ik nu krijg, heb ik 1 kans op 5 (sommigen zeggen 4) om mijn haren te verliezen. Ik heb dan ook vandaag de sjaaltjes-adviseur op mijn kamer laten komen. Ze had alle mogelijke modelletjes bij, en er waren er enkele waarin ik me kan vinden. Een schoonheid zal ik niet zijn, maar creatief ga ik blijven. Ik heb er alvast eentje meegekregen, voor het geval de nood zich plots (want zo gebeurt het) voordoet. Verder kreeg ik een hele lijst met webshops en verkoopsadressen om, indien nodig, een volledige collectie in te slaan. En misschien kan ik wel eens een creadagje met vriendinnen organiseren om de collectie aan te vullen. Het zou kunnen dat het allemaal helemaal niet nodig is, en laten we dat hopen, maar ik wil gewoon goed voorbereid zijn. Ik heb trouwens mijn haar gisteren wat korter laten knippen, zodat ze ook in bed netjes kunnen blijven. Met mijn lange haren in een knot was dat niet zo praktisch, en los was écht geen gezicht.
Klinkt raar, maar ik vind het tot nu toe een goede dag. Ik zie het als even helemaal niets doen. Liggen in bed, wachten tot al de cocktails verteerd zijn. Alleen jammer dat het niet buiten in het zonnetje kan, bij de vijver. Waar manlief nu zijn boekje leest. Maar ach... ik kan wat slaap inhalen. Er heerst namelijk insomnia in huis. Bij een bijna-driejarige die wat ziekjes is, en aandacht wil, en in een tweede koppigheidsgolf vastzit.
Slaapwel dus ... ik ga weer naar luilekkerland. Volgende week plan ik een nieuwe start in knutselland. Ik heb alweer enkele projectjes in mijn hoofd ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten