vrijdag 26 april 2013

De herhaling

Vandaag overviel me een gevoel dat me triest maakte. De herhaling. De tweede keer. De tweede chemo. De tweede keer een pijngolf (gelukkig lichter dan voorheen). Alsof ik toen pas echt besefte, dit is het. Dit is mijn leven voor de komende tijd. Alsof ik heel even had geloofd dat alleen de goede dagen van de voorbije week zouden verder lopen. Alsof ik er al even uit was geweest en nu met een smak terug in de realiteit werd gebracht. Ik heb me dat gevoel gegund en ben met een deken in de zetel gekropen en heb de grootste onzin op tv gekeken. Gelukkig kreeg ik een bezoek-verzoek, en slaagde ik erin hierop in te gaan. Ik heb me omgekleed (in vrolijke kleuren), de gordijnen geopend (veel licht gaf dat niet vandaag) en genoten van het bezoek. Meer zelfs, stilaan ook genoten van de dag. Ik heb twee stofjes gekozen die t-shirts moeten worden voor Hummeltje, en ze al gewassen. Ik heb genoten van Hummeltjes thuiskomst, al was dat met veel 'nee-geroep'. Gestreeld in zijn haren, hem vastgepakt, gekust en geknuffeld. Hem op mijn schoot genomen en verwend met pudding.  Ik heb een beetje gerust en ben vanavond voor het eerst sinds (dit zal ik nog zo vaak zeggen) een beetje 'uit' geweest. Een avondfeestje. Het is een beetje vreemd dat iedereen nu super blij is omdat ik er ben, maar toch was ik trots. En blij. En ja, ook gelukkig. Omdat het leven gewoon is doorgegaan vandaag. Omdat ik heel gewone dingen heb gedaan. Omdat ook het gewone leven zich herhaalt. En zal blijven herhalen. 

1 opmerking:

  1. Knap hoe je ermee omgaat en ook hoe je dit beschrijft. Ik wens je echt heel veel moed en sterkte de komende dagen...
    hele dikke knuffel!

    BeantwoordenVerwijderen