Waar ik blij van word ...

Ik word blij van mooie spulletjes. En nog meer wanneer ze met liefde gemaakt of uitgekozen zijn. En ik moet toegeven; ik word veel verwend. Niet alleen met spulletjes, maar gewoon met aandacht, met zorg, met gewoon samenzijn. Maar dat is moeilijk in beelden te vatten. De spulletjes wel. 

Ik word blij van dingen die ik al lang mooi vond, maar die ik niet durfde of wilde kopen. En die ik dan met een cadeaubon toch in huis haalde. Zoals de koperen kandelaar, die mooier dan ik kon dromen past bij de pastelkleurtjes thuis. En van een geweven deken dat gezelligheid uitstraalt. 

Ik word blij van herinneringen vervat in het theekastje van de tante van manlief. Van het idee om het op te smukken met geverfde vlakken. Van het idee dat ik straks ook boven thee kan zetten, en er me mee kan verwarmen. 

Verjaren vond ik dit jaar niet zo leuk. Het was zo dubbel en beangstigend. Maar van de zovele goed uitgezochte attenties kan ik nog lang nagenieten. Van een goed boek bijvoorbeeld. Zo goed, dat ik er zelfs de '100 jarige man die uit het raam klom en verdween' even voor aan de kant legde. 

        

Of van een armbandje - iets dat ik nooit zelf kon vinden - van een kraanvogel. Eenvoudig, grafisch en subtiel. En van het dekentje - ook met kraanvogels - dat dezelfde blogster eerder al voor me maakte. 
Of het andere wollen deken voor in mijn tv-zetel. Of biologische producten. Wat zijn mensen toch lief.

alleen al die teksten! 

Ik word blij van het inpakpapier van 'Vlinders in je buik' (alleen ie naam al!). Van de grote doos vol rollen en lint. Van het idee dat daar straks cadeautjes mee gemaakt kunnen worden. 

Van kleine veranderingen in het interieur. Stillevens, luchtplantjes, nieuwe kaders op het rek. Van de sfeer in onze slaap- en badkamer. 

     

                        

En zo worden de soms frustrerende dagen telkens toch opgefleurd. Met spullen. Maar eigenlijk vooral met de liefde erachter.