Patat

Thuiskomen is zo heerlijk. De buitenlucht opsnuiven, zien dat de tuin in lente ontploft is en slapen in je eigen bed naast manlief. Om nog te zwijgen van Hummeltje die na 4 dagen toch weer veranderd is en zo mooi en veel praat. Het doet goed om hier te zijn. 

En toch voel ik me niet zo best. Het was een behoorlijke patat, deze behandeling. In de recovery heb ik na de ingreep veel om hulp geroepen, omdat de pijn niet te verdragen zou zijn. Gelukkig kan ik me de pijn zelf niet meer herinneren. Ze hebben me volledig plat moeten spuiten opdat ik het zou kunnen dragen, maar daardoor 'vergat' ik te ademen. Ik herinner me de verplegers rond me die riepen 'mevrouw, ademen', 'mevrouw, hier blijven, komaan, terugkomen', 'mevrouw, zucht eens diep'. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ik nu bijzonder moe ben. Zo moe dat ik maar met moeite een boterham naar mijn mond kan brengen. Ben trouwens ook misselijk, dus echt goed eten zit er voorlopig niet in. Jammer, want onze lieve huishoudster had heerlijke vislasagna bereid, naar het recept van schoonzus. Die houd ik lekker tegoed voor de komende weken, wanneer ik me op elk ogenblik van de dag kan volproppen. Want ja, sorry voor alle diëters onders jullie, ik doe daar niet meer aan mee. Al wat op jullie zwarte lijst staat, is bij mij een must. (Behalve chocola, maar dat vergeet ik even). 

En dan wil ik nog even laten zien welke mooie pakketjes ik vandaag mocht ontvangen:

een kleurrijk dekentje (vivavintage.nl)

een heerlijke oude sprei (idem, vivavintage.nl)

en een muismat-notitieblokje met op elke pagina een gedicht. Zomaar gekregen van manlief, die weet dat ik van gedichten hou. (plint.nl)

En dan stonden er nog prachtige bloemen en knutselwerkjes op de tafel, en nog plantjes en een orchidee op de vensterbank. Een dikke dank je aan de zovele lieve mensen om me heen!