Puber

Ik heb deze dagen een missie: elke spiegel vermijden.  Het nieuwe eiwit-medicijn dat ik nu wekelijks moet gaan halen, maakt van mij een overjaarse puber. Het is vreselijk! Erger dan toen ik 14 jaar was, en geloof me, het was toen héél erg. Acné over heel mijn gezicht, kin, neus, nek. Rode bobbels, witte puntjes... man man man. Het is niet om aan te zien. Ik hoop dat de dokters me vandaag een wonderzalfje kunnen geven dat het een beetje verdoezelt. En alleszins de jeuk en het 'pikken' vermindert. Niet leuk! Zeker niet nu ik me had voorgenomen me altijd goed te blijven verzorgen en mooi te kleden. Ik kan me niet voorstellen dat er nu ook maar iéts is dat de aandacht van mijn maanlandschap kan afleiden. Dus lieve mensen, als je me ziet, negeer dan even mijn gezicht. Ik weet het, het zal niet makkelijk zijn, maar doe het toch maar. En als je wonder huis-tuin-keukenmiddeltjes kent tegen jeuk en pikken van acné, dan laat de tips maar komen! Ik heb intussen een groot respect voor elke met puistjes worstelende tiener. Jullie zijn fantastisch! En als je het weer eens rot vindt, mag je me altijd schrijven. Ik denk dat ik jullie misschien wel begrijp.
Er zijn andere mensen die ik minder goed begrijp. Mijn blog is echter niet meer anoniem. Ik heb hem bekendgemaakt aan vrienden, familie en zelfs collega's. Ik voel me nu behoorlijk kwetsbaar, maar zo kan iedereen volgen hoe het gaat, zonder dat ik de hele dag aan de telefoon hang, want dat kan ik nu niet. En ik was altijd al een open eerlijk boek, dus heel verrassend zullen mijn schrijfsels niet zijn. Maar het heeft dus ook een nadeel. Ik kan niet meer zo ongecensureerd mijn gal spuwen als weleer. Dat doen we dan vanaf nu maar gewoon live en rechtstreeks. Beware!! ;-)